Mali pacjenci u stomatologa a choroby zakaźne

W ramach obowiązkowego programu szczepień ochronnych dzieci w Polsce otrzymują kolejne dawki szczepionki, począwszy od 2. miesiąca życia aż do 14. roku życia (4). Odporność poszczepienna zanika po około 5-10 latach od ostatniego szczepienia (5).

Liczba zachorowań na krztusiec w Polsce okresowo rośnie. W obserwowanym okresie najwięcej zachorowań zarejestrowano w 2015 roku – zachorowało wówczas 4956 osób (wzrost o 291,5% w porównaniu do 2010 roku) (6).

W gabinecie stomatologicznym pacjent będący w okresie nieżytowym choroby (objawy podobne do przeziębienia) bądź też w okresie napadowego kaszlu będzie zakaźny dla personelu medycznego i dla innych kontaktujących się z nim pacjentów. Dlatego też osoby manifestujące takie objawy należy poprosić o skorzystanie z leczenia w stanie pełnego zdrowia. W związku z bliskim kontaktem „twarzą w twarz” stomatologa z pacjentem zalecane jest zastosowanie środków ochrony indywidualnej, takich jak na przykład maski i przyłbice.

Płonica, zwana potocznie szkarlatyną, jest chorobą wywoływaną przez paciorkowce z grupy A. Rezerwuar zarazka stanowi człowiek, źródło zakażenia to człowiek chory, ozdrowieniec lub nosiciel. Płonica szerzy się drogą bezpośrednią, powietrzno-kropelkową podczas kaszlu lub kichania lub pośrednio przez przedmioty i żywność. Okres wylęgania płonicy to zazwyczaj 2-4 dni. Chory jest najbardziej zaraźliwy od 3. dnia do 3. tygodnia od rozpoczęcia choroby. Osoby chore powinny być izolowane przez przynajmniej 7 dni od początku leczenia (1). Płonica objawia się nagle podwyższeniem ciepłoty ciała i złym samopoczuciem. Następnie pojawiają się takie objawy, jak: gorączka, wysypka obejmująca prawie całe ciało (z wyjątkiem trójkąta na twarzy między fałdami policzkowymi) oraz zmiany w gardle i na języku. Po ustąpieniu wysypki poj...