Cyfrowa wizualizacja jamy ustnej za pomocą skanerów wewnątrzustnych

Obecnie oprogramowanie dołączane do skanerów pozwala na projektowanie, a następnie wykonywanie różnych prac, rozpoczynając od uzupełnień typu: inlay, onlay, overlay, poprzez licówki, korony, endokorony, wkłady koronowo-korzeniowe, mosty protetyczne, łyżki indywidulane, protezy szkieletowe, protezy całkowite, modele diagnostyczne i robocze, szablony chirurgiczne, uzupełnienia protetyczne wsparte na implantach oraz aparaty ortodontyczne i szyny zgryzowe. Poszczególne systemy różnią się liczbą wskazań, do jakich mogą zostać użyte. Nie każdy system skanowania daje możliwość wykonania wszystkich typów potrzebnych nam prac. Dodatkowo należy zwrócić uwagę na wielkość (rozległość) planowanej pracy, która w niektórych systemach nie może przekraczać kilku punktów (odtwarzać więcej niż kilka zębów naraz).

Multifunkcjonalność oraz zalety cyfrowego skanowania (8, 9) spowodowały silny rozwój tej dziedziny stomatologii. Co roku systemy te są udoskonalane lub powstają nowe, dokładniejsze, szybsze, dające jeszcze więcej możliwości niż dotychczas (6).

Poza różnicami w szybkości działania, wielkości końcówki skanującej czy też cenie pomiędzy poszczególnymi urządzeniami najważniejszą kwestią powinna być dokładność skanowania.

Celem pracy jest porównawcza analiza najnowszych skanerów wewnątrzustnych: CEREC Omnicam (Dentsply Sirona, Niemcy), TRIOS 3 (3Shape, Dania) oraz CS 3600 (Carestream, USA) na podstawie najnowszej literatury oraz własnych doświadczeń. Zestawione zostały ze sobą zalety i wady oraz dane techniczne danego systemu, które mogą być istotne dla lekarza stomatologa (tab. 1).