Cytokiny i czynniki prozapalne w ślinie dorosłych pacjentów z mukowiscydozą ze zdiagnozowaną próchnicą

Oznaczenie stężenia białka całkowitego wg Lowry’ego

Stężenie białka całkowitego w ślinie przeprowadzono metodą wykorzystującą reakcje pomiędzy wiązaniami peptydowymi i tyrozyną a odczynnikiem Folina-Ciocalteu (11).

Uzyskane wyniki przedstawiono w mg/ml. Nieprecyzyjność metody (powtarzalność w serii jednoczesnej) wynosiła 2,5%.

Oznaczenie stężenia lizozymu

Do oznaczenia stężenia lizozymu wykorzystano dwuetapową metodę immunoenzymatyczną opartą na teście ELISA (firmy Innovative Research Inc., USA) (12). Odczytu dokonano przy długości fali 405 nm po 30 minutach od dodania barwnika, używając czytnika µQuant (BioTek, USA), zaś obróbki wyników – przy użyciu programu komputerowego KCJunior (BioTek, USA). Jako wzorzec zastosowano lizozym z ludzkiego mleka (firmy Sigma – Al.drich). Uzyskane wyniki przedstawiono w μg/ml. Nieprecyzyjność metody wynosiła 4,1%.

Oznaczenie stężenia laktoferyny

Stężenie laktoferyny oznaczono, podobnie jak w przypadku lizozymu, za pomocą dwuetapowej metody immunoenzymatycznej opartej na teście ELISA (firmy Callbiochem, CA, USA) (12). Odczytów absorbancji dokonano z użyciem czytnika µQuant (BioTek, USA), zaś obróbki wyników – przy użyciu programu komputerowego KCJunior (BioTek, USA). Uzyskane wyniki przedstawiono w µg/ml. Nieprecyzyjność metody wynosiła 4,8%.

Oznaczenie aktywności α-amylazy

Oznaczenia aktywności α-amylazy przeprowadzono metodą statyczną (13), przy użyciu zestawu (firmy Aqua-Med., Łódź). Substratem w tej metodzie jest 2-chloro-4-nitrofenylomaltotrio...