Dentofobia – opis przypadku

Do pomiaru lęku przed zabiegami w zakresie jamy ustnej stworzono kilka skal. Najczęściej stosowana i standaryzowana w wielu krajach jest Skala Lęku Stomatologicznego (Dental Anxiety Scale – DAS). Umożliwia zakwalifikowanie pacjenta do grupy niskiego, średniego bądź wysokiego ryzyka. Wiarygodność i skuteczność DAS są oceniane bardzo wysoko w wielu piśmiennictwach (1).

Kolejnym popularnym narzędziem umożliwiającym ocenę stopnia lęku stomatologicznego jest Ankieta Lęku Podczas Zabiegów Stomatologicznych (Dental Hygiene Fears Survey – DHFS). Dysponujemy w niej czteroma subskalami, w których pacjent zaznacza sytuacje, które wywołują u niego lęk. Składa się z 4 subskal dotyczących: ogólnego lęku, swoistego lęku, braku zaufania i wizji katastrofy. Każda subskala zawiera 4 stwierdzenia, a pacjent wybiera te, z którymi się zgadza. Im większa liczba wskazań, tym większy poziom lęku (0-4 w subskali) (5).

Właściwa ocena poziomu lęku pacjenta jest punktem wyjścia do ustalenia prawidłowego leczenia oraz podjęcia stosownych kroków terapeutycznych.

Podsumowanie

Niezmiernie ważną umiejętnością lekarza dentysty jest szybkie zdiagnozowanie pacjenta z lękiem stomatologicznym, a także znalezienie źródła problemu. Umożliwi to nie tylko udzielenie pacjentowi doraźnej pomocy stomatologicznej w sytuacji krytycznej, ale przede wszystkim pokierowanie procesem leczenia tak, aby przerwać „błędne koło” i finalnie poprawić stan jamy ustnej. Należy jednak pamiętać, że istnieje wiele technik i metod terapeutycznych – od tych najprostszych, jak wyjaśnianie i informowanie, do znacznie bardziej zaawansowanych, takich jak hipnoza. L...