Dr. hab. n. med. Piotr Gorczyca: Szach mat

Czy w swojej pracy zawodowej zdarza się Panu borykać z dentofobią? Ten problem często dotyczy najmłodszych pacjentów. Czy wobec tego ma Pan jakieś zalecenia dla lekarzy podejmujących leczenie pacjentów tego typu i rodziców dzieci wykazujących nadmierny lęk przed kontaktem z dentystą? Czy istotna jest premedykacja farmakologiczna? Czy może wystarczą jakieś formy przygotowania psychologicznego? 

Jeżeli dentofobia jest izolowanym zaburzeniem, to najwłaściwsza wydaje się psychoterapia, natomiast gdy towarzyszy ona zaburzeniom lękowym (nerwicowym), to psychiatra byłby tutaj właściwym specjalistą. Najmłodsi pacjenci powinni być uczeni od lat przedszkolnych kontaktów ze stomatologią. Jeżeli natomiast dzieje się to doraźnie, jeszcze z doznawaniem bólu, to później może się wykształcić fobia.

Lekarze dentyści wykonują bardzo ciężką i stresującą pracę, więc często są narażeni na przeciążenia związane ze szczególnie nasilonym oddziaływaniem czynników stresogennych. Czy proponuje Pan jakieś sposoby na zniwelowanie tego niekorzystnego wpływu przeciążenia zawodowego?

Swego czasu, na podobnej konferencji, ale z udziałem chirurgów i której pomysłodawcą był prof. Jerzy Arendt, proponowałem grupy spotkaniowe, w których można byłoby rozmawiać o różnych zawodowych, i nie tylko, problemach. Możliwość wypowiedzenia się, skonfrontowania własnych problemów z innymi specjalistami działa ożywczo i oczyszczająco (katharsis).

Czy często ma Pan do czynienia z wypaleniem zawodowym w tej grupie zawodowej? Jak uniknąć tego problemu?

Ok. 10 lat temu badaliśmy studentów różnych śląskich uczelni z uwzględnieniem wydziału lekarskiego i s...