Dr n. med. Joanną Zemlik: Interdyscyplinarna współpraca sukcesem w opiece nad małym pacjentem

Jak Pani zdaniem powinna wyglądać współpraca lekarza dentysty z innymi specjalistami zajmującymi się dziećmi w szerokim zakresie zdrowia publicznego?

Zdrowie publiczne, medycyna społeczna, medycyna prospektywna są jedynym kierunkiem nowoczesnej medycyny. WHO kładzie nacisk na stomatologię domową oraz medycynę domową. Aktywność na tej płaszczyźnie, działania na rzecz zdrowia lub zaniechania skutkujące występowaniem schorzeń poprzez codzienne dokonywanie wyborów zachowań prozdrowotnych lub antyzdrowotnych warunkują zdrowie populacyjne. Aktywność prozdrowotna pacjenta dotyczy wszystkich obszarów zdrowia: zdrowia fizycznego, psychicznego, duchowego, seksualnego, prokreacyjnego. Zatem aktywność zdrowotna pacjenta dotyczy wszystkich dziedzin medycyny. pisze prof. Szczeklik w „Nieśmiertelności”: „w obecnym systemie lekarz pełni funkcję doradczą”. Obowiązki decyzyjne leżą po stronie pacjenta: dotyczące zakresu interwencji medycznej, sposobu realizacji świadczeń, a także tych codziennych zachowań – zachowań żywieniowych, zachowań ryzykownych itd. Dorosłej osoby nie można do niczego zmusić. Interdyscyplinarna współpraca profesjonalistów zajmujących się sprawowaniem opieki nad dziećmi winna być skoncentrowana na szeroko pojętym interesie dziecka. Aktywność profesjonalistów musi być skoncentrowana na działaniach edukacyjnych, socjalnych, medycznych i prawnych. W krajach, w których osiągnięto całkowitą redukcję próchnicy wczesnodziecięcej, funkcjonują restrykcyjne mechanizmy legislacyjne dyscyplinujące rodziców do właściwego sprawowania opieki nad dzieckiem.

Czy coś w tym zakresie można zmienić?

Wszyscy musimy zrozumieć, że niezwracanie uwagi na potrzeby zdrowotne dziecka jest zachowaniem przemocowym, jest intencjonalnym lub nieświadomym działaniem na...