Dystalizacja zębów z wykorzystaniem miniimplantów – opis przypadku

Zabieg wszczepienia miniśruby wykonano w znieczuleniu nasiękowym, aplikując 1 ampułkę Citocartin 200 mg. W miejscu planowanego osadzenia miniśruby trepanem dziąsłowym wycięto okienko w błonie śluzowej o średnicy odpowiadającej średnicy dedykowanej śruby. Wiertłem pilotującym wykonano łoże w kości (z chłodzeniem zewnętrznym), a następnie pod kontrolą momentu obrotowego wprowadzono implant na pełną długość. Na tej samej wizycie założono aparat stały cienkołukowy na górne zęby, używając zamków w preskrybcji MBT o rozmiarze slotu 0,22 cala. Miniimplanty ortodontyczne obciążono po 6 tygodniach przy pomocy niewielkich sił pochodzących z łańcuszka elastycznego long loop chain, łącząc je z haczykami na kłach (fot. 5). Na wizycie kontrolnej po 3 miesiącach uzyskano widoczną dystalizację zębów bocznych szczęki oraz rozładowanie stłoczenia zębów przednich bez ich wychylania doprzedsionkowego (fot. 6-8).

Wszystkich pomiarów dokonano przy użyciu specjalistycznej suwmiarki medycznej, charakteryzującej się wysoką precyzją. Precyzję rozumie się jako rozpiętość wyników pomiarów wokół ich średniej wartości. Jej miarami są powtarzalność i odtwarzalność wyników pomiarów, co jest kluczowe w ocenie zmian w terapiach medycznych. Po kolejnych 6 miesiącach, gdy łączny czas dystalizacji wynosił 8 miesięcy, uzyskano pełne klasy I na zębach trzonowych, prawostronnie I klasę kłową oraz lewostronnie niepełną I klasę kłową (fot. 9, 10). Uzyskany efekt kliniczny jest satysfakcjonujący dla obu stron, zarówno lekarza, jak i pacjentki. Leczenie jest w toku.

Dyskusja

W leczeniu wad wymagających dystalizac...