Wpływ fibryny bogatopłytkowej na gojenie się ran po chirurgicznej ekstrakcji trzecich zębów trzonowych

Charakterystyka fibryny bogatopłytkowej

Fibryna stanowi aktywną formę fibrynogenu. Jej przekształcenie następuje pod wpływem trombiny i polega na odczepieniu fibrynopeptydów A i B oraz spontanicznej polimeryzacji. W wyniku tego powstaje labilna postać fibryny, która na skutek działania czynnika krzepnięcia XIII oraz jonów wapnia transformuje się do nierozpuszczalnej stabilnej fibryny (8). Jest materiałem autogennym, dzięki czemu całkowicie wyeliminowane zostaje ryzyko wystąpienia zakażenia krzyżowego. Charakteryzuje się uproszczoną obróbką oraz brakiem konieczności zastosowania antykoagulantu (4).

Sprawdź inne produkty stomatologiczne dostępne w naszym sklepie internetowym dlaspecjalistow.pl.

Płytki krwi obecne w fibrynie odgrywają kluczową rolę w procesie angiogenezy. Stymulacja tego procesu odbywa się poprzez uwalnianie następujących czynników: naskórkowy czynnik wzrostu pochodzenia płytkowego – PD-EGF (ang. platelet-derived epidermal growth factor), czynnik wzrostu pochodzenia płytkowego – PDGF (ang. platelet-derived growth factor), czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego – VEGF (ang. vascular endothelial growth factor), czynnik wzrostu fibroblastów – bFGF (ang. basic fibroblast growth factor), angiopoetyna – Ang (ang. angiopoietin) – i transformujący czynnik wzrostu – TGF-β (ang. transforming growth factor beta). Na skutek ich działania dochodzi do wędrówki komórek śródbłonka, makrofagów, komórek macierzystych pochodzenia mezenchymalnego oraz osteoblastów, a w efekcie gojenia się ran, angiogenezy i regeneracji tkanek (1, 8). Ponadto w literaturze opisywany jest wpływ fi...