Charakterystyka występowania hipodoncji w określonej grupie badanych pacjentów

Podsumowanie

Wyniki przeprowadzonego badania dowodzą, że hipodoncja jest często spotykanym zaburzeniem rozwojowym uzębienia (16). Stwierdzona po okresie fizjologicznego wyrzynania niewłaściwa liczba zębów stałych powinna wzbudzić podejrzenie występowania wyżej wymienionej anomalii zębowej (17), ponieważ w przyszłości może być przyczyną powikłań w czasie rozwoju narządu żucia i formowania się zgryzu. W związku z tym w celu postawienia trafnej diagnozy u takich pacjentów rutynowo powinno się wykonywać zdjęcie pantomograficzne po 6. roku życia.

Wśród pacjentów biorących udział w badaniu stwierdzono, że najczęściej brakowało zawiązka drugiego dolnego prawego przedtrzonowca. Wykazano także, że tej anomalii mogą towarzyszyć inne zaburzenia rozwojowe uzębienia, np. w postaci nieprawidłowo położonego zawiązka zęba. Wadą zgryzu, która najczęściej towarzyszyła hipodoncji, był przodozgryz. Wskazuje to, że diagnostyka ortodontyczna powinna zostać przeprowadzona bardzo szczegółowo, ponieważ postępowanie lecznicze może nastręczać niekiedy trudności i powinno być zawsze rozpatrywane indywidualnie.

Możliwe, że wyniki badania mogą potwierdzać teorię filogenetycznego zmniejszania uzębienia jako przystosowanie do zmieniających się warunków środowiskowych. W badaniu znacznie częściej brak zawiązków występował u dzieci z miasta.

Na podstawie uzyskanych rezultatów można wnioskować, że etiologia hipodoncji jest bez wątpienia wieloczynnikowa.

dr n. med. Jadwiga Babiak - Przychodnia Arcanus, 62-020 Swarzędz, os. Kościuszkowców 33F
dr n. med. Małgorzata Babiak - Przychodnia Arcanus, 62-020 Swarzędz, os. Kościuszkowców 33F
lek. dent....