Jak najlepiej odkazić kanały korzeniowe? Aktualny schemat postępowania na podstawie przeglądu piśmiennictwa

Charakterystyka preparatów płuczących zgodnie z podziałem ze względu na ich zastosowanie

Preparaty służące do płukania kanałów korzeniowych dzielimy w następujący sposób:

1. Odkażające:
   • NaOCl – podchloryn sodu (sól sodowa kwasu podchlorawego), np. chloran, chlorax,
   • CHX – dwuglukonian chlorhexydyny,
   np. gluco-chex 2%,
   • H2O2 – nadtlenek wodoru,
   • EAW – elektrochemicznie aktywowana woda.
   
   NaOCl – podchloryn sodu
   Jest uznany jako podstawowy środek do dezynfekcji systemu kanałowego, tzw. złoty standard (5). Wykazuje działanie bakteriobójcze, a ponadto rozpuszcza tkankę organiczną, nie uszkadzając przy tym twardych tkanek zęba. Skutecznie eliminuje grzyby i typowe dla pierwotnych infekcji endodontycznych bakterie G(-) beztlenowe. Odpowiednie jego stężenie jest przedmiotem licznych dyskusji. Im wyższe jest stężenie NaOCl, tym szybciej zachodzi proces rozpuszczania tkanek miazgi (4). W literaturze obecnie za najbardziej skuteczne stężenie uznaje się 2,5-5,25%. Należy jednak pamiętać, że wraz ze wzrostem stężenia podchlorynu sodu wzrasta jego toksyczność (2). Wg Arabskiej-Przedpełskiej wyższe stężenia mają tylko nieznacznie silniejsze działanie bakteriobójcze, natomiast istotnie wzrasta ich toksyczność (6). Podchloryn sodu w stężeniu 5,25% jest szczególnie polecany do płukania kanałów z resorpcją wewnętrzną zębiny (znacznie lepiej rozpuszcza żywą i martwą tkankę).
   Efektywność NaOCl można zwiększyć poprzez podgrzanie go do temperatury ciała (7), a także poprzez zwiększenie jego objętości podczas płukania lub aktywowanie ultradźwiękami. Dzięki powstaniu zjawiska kawitacji zwiększają się właściwości lityczne roztworu, jednak ze względu na szybki rozkład NaOCl zaleca się krótkie i parosekundowe aktywacje preparatu z naprzemie...