Kiedy stosować wkłady koronowo-korzeniowe, a kiedy wkłady i nakłady koronowe – przegląd piśmiennictwa

Wkłady standardowe dzielimy na:

• wkłady ceramiczne,
• wkłady metalowe,
• wkłady z materiałów złożonych wzmocnionych włóknem szklanym lub węglowym.

Wkłady standardowe możemy również podzielić ze względu na:

• Sposób utrzymania: aktywne i pasywne (14, 15). Wkłady aktywne mają nacięcia lub gwintowanie, które zwiększają retencję wkładu w opracowanym kanale. Wskazane są w przypadku krótkich korzeni, gdy retencja jest osłabiona. Istnieje jednak ryzyko uszkodzenia korzenia ze względu na dodatkowe naprężenia, które osłabiają zredukowaną zębinę korzeniową. Wkłady te bardzo trudno usunąć z kanału korzeniowego. Wkłady pasywne są gładkie, co zmniejsza retencję, lecz ułatwia ich usunięcie z kanału (16).
• Kształt części korzeniowej (14):
  • wkłady stożkowe – zapewniają równomierny i płynny rozkład naprężeń oraz ich mniejsze wartości; charakteryzują się małą retencją;
  • wkłady cylindryczne – mają większą retencję, wymagają znacznego opracowania kanału, co może osłabić część przywierzchołkową i prowadzić do perforacji korzenia (15);
  • wkłady cylindryczno-stożkowe – charakteryzują się dobrą retencją i oszczędną preparacją w okolicy wierzchołka korzenia (15, 17); najdokładniej naśladują kształt kanału korzeniowego i wywierają najmniejszy nacisk na otaczającą zębinę.

Standardowe wkłady z włókna szklanego mają różne kształty (12, 18):

• równoległościenne – zwężające się,
• endodontyczne – równoległościenne w części koronowej i zwężające się w kierunku wierzchołka pod różnym kątem,
• protetyczne – równoległościenne ze stopniem,
• wkład z włókna szklanego z zagłębieniami retencyjnymi dla poprawy retencji materiału kompozytowego (Peerless, ...