Kliniczna ocena średnicy kanału korzeniowego w odcinku przywierzchołkowym w zębach ze zmianami okołowierzchołkowymi i bez nich

Procedura kliniczna

Leczenie endodontyczne prowadzono zgodnie z wypróbowanym protokołem klinicznym. Krótko mówiąc, we wszystkich zębach rozpoczynano je po założeniu koferdamu, usunięciu zmian próchnicowych i/lub uszkodzonych wypełnień oraz uzyskaniu standaryzowanego dostępu. W razie potrzeby odbudowywano brakujące ściany korony, aby móc zachować prawidłowy punkt odniesienia do pomiaru długości roboczej.

Do przepłukiwania używano 5,25-proc. roztworu podchlorynu sodu (Niclor, Ogna, Włochy).

W obydwu grupach opracowanie kanału rozpoczynano pilnikami endodontycznymi #10 i #15 K (Maillefer, Szwajcaria) w celu wyeliminowania możliwych przeszkód w koronowym i środkowym odcinku części kanału, z zamiarem nieingerowania w 1/3 przywierzchołkową. Następnie posłużono się pilnikiem #08 K w celu sprawdzenia drożności otworu wierzchołkowego.

Sprawdź inne artykuły z kategorii ENDODONCJA.

Długość roboczą ustalano za pomocą endometru elektronicznego (Root ZX, Morita, Japonia) oraz pilnika #08 lub większego, jeśli był potrzebny. Wstępne opracowanie kanału przeprowadzono za pomocą narzędzi rotacyjnych Mtwo NiTi #10, #15 i #20 (Sweden & Martina, Due Carrare, Włochy) na głębokość mniejszą o 2 mm od długości roboczej.

Średnicę odcinka przywierzchołkowego mierzono za pomocą narzędzi ręcznych Light Speed LS1 (Light Speed, USA) zgodnie z następującym protokołem: najpierw wprowadzano do kanału na ustaloną długość roboczą cienkie narzędzie, rozmiaru c...