Korekta zgryzu otwartego przedniego spowodowanego dysfunkcją języka – opis przypadków

Opis leczenia

W związku z występowaniem u obu pacjentów doprzedniego położenia spoczynkowego języka podjęto próbę zamknięcia zgryzu otwartego w odcinku przednim przez przywrócenie jego właściwego położenia za pomocą ostrych ostróg językowych. Plan leczenia zakładał również prawidłowe ukształtowanie łuków zębowych, uzyskanie prawidłowego nagryzu poziomego oraz eliminację stłoczeń w odcinku przednim. W przypadku pacjenta G.L. konieczne było poszerzenie górnego łuku zębowego. Zamontowano zamki metalowe w systemie MBT (slot 0,022 cala) oraz górną ostrą, zaporę wsuwaną w górne pierścienie na pierwszych zębach trzonowych. U pacjenta G.L. wykorzystano bi-helix z dolutowanymi kolcami (ryc. 5) – umożliwiło to jednoczesną rozbudowę górnego łuku zębowego oraz reedukację języka. Zastosowano konwencjonalną sekwencję łuków, rozpoczynając od łuków NiTi o średnicy 0,12 cala, a kończąc na łukach stalowych o przekroju 19 x 25 cala. Na comiesięcznych wizytach kontrolnych obniżano przednią część zapory, aby wyeliminować jej potencjalny kontakt z dziąsłem obniżającym się w miarę wyrzynania górnych zębów siecznych. Kolce początkowo dogięto pod kątem 45 stopni – do tyłu i do dołu, a następnie skierowano je bardziej ku dołowi w celu przyjęcia przez język odpowiednio wysokiego położenia za brodawką przysieczną. W przypadku pacjenta G.L. zgryz otwarty zamknął się w ciągu 5 miesięcy, a u pacjenta K.W. – w ciągu 10 miesięcy. Po zamknięciu zgryzu zapory z kolcami pozostawiono na 6 miesięcy w celu dalszej reedukacji języka. Całkowity czas leczenia wyniósł 12 miesięcy (pacjent G.L.) i 23 miesiące (pacjent K.W.). W tym czasie uzyskano zamknięcie zgryzu otwartego: nagryz pionowy u pacjenta G.L. wynosił 2 mm, a u pacjenta K.W. 1,5 mm, poszerzenie górnego łuku zębowego, rozładowanie stłoczeń w odcinku przednim oraz korektę linii środka u pacjenta G.L. (ryc. 6-9). Pacjenci otrzymali górne aparaty ret...