Korony tymczasowe stosowane w praktyce stomatologicznej

Do metod pośrednich wykonawstwa koron tymczasowych zalicza się technikę klasyczną wykonania korony przez technika oraz metody cyfrowe, tj. metody ubytkowe, subtrakcyjne (frezowanie) i metody addytywne – drukowanie 3D (8).

Technik dentystyczny może wykonać uzupełnienia tymczasowe zarówno na nieoszlifowanych, jak i na oszlifowanych zębach. W pierwszym przypadku technik preparuje zęby filarowe na modelu gipsowym. Następnie na podstawie indeksu silikonowego wykonanego w oparciu o wax-up wykonuje on uzupełnienie tymczasowe. Po preparacji fi larów w jamie ustnej pacjenta należy przymierzyć i podścielić uzupełnienie tymczasowe. Metoda ta jest podatna na błędy w dopasowaniu. Jest oczywiste, że technik nie jest w stanie idealnie odtworzyć preparacji wykonanej przez lekarza.

Uzupełnienie tymczasowe wykonane na oszlifowanych zębach technik wykonuje w oparciu o model sporządzony po preparacji zębów filarowych. Tak wykonane uzupełnienie jest lepiej dopasowane i łatwiejsze do wykonania dla technika. Niemniej nadal powinno być podścielone przed cementowaniem. Aby zwiększyć dopasowanie w obszarze przyszyjkowym, Fradeani zaleca poszerzenie diagnostycznego wax-upu w okolicy przyszyjkowej, celem rekompensaty skurczu materiału. Następnie przekonturowane uzupełnienie tymczasowe pozwala na dokładne usunięcie materiału podścielającego, bez ryzyka usunięcia materiału w obszarze krawędzi brzeżnej – jest to tzw. efekt kontenerowy – przekonturowane uzupełnienie tymczasowe wciska materiał podścielający do szczeliny dziąsłowej, zapewniając prawidłową adaptację w obszarze brzeżnym.

Kup prenumeratę czasopisma "TPS - Twój Przegląd Stomatologiczny" na ...