Łączne leczenie ortodontyczne i chirurgiczne ciężkiej wady zgryzu klasy III ze zgryzem krzyżowym przednim i tylnym

Stwierdzono, że najodpowiedniejszym aparatem zapewniającym zróżnicowaną ekspansję szczęki w obszarze międzykłowym i między trzonowcowym będzie quad helix mający zdolność wywierania stałej siły fizjologicznej w celu osiągnięcia wymaganego poszerzenia łuku zębowego i zapobieżenia koncentrowaniu się nadmiaru sił na kościach i stawie skroniowo-żuchwowym (15, 16).

Kolejną opcją poszerzenia łuku górnego była szybka ekspansja szczęki wspomagana chirurgicznie, co u dorosłych pacjentów z całkowicie zrośniętym szwem podniebiennym może powodować większy rozmiar ekspansji. Jednakże w niektórych przypadkach, w których stosowano tę metodę ekspansji, opisywano resorpcję korzeni i możliwy uraz kłykci. Odnotowano również znaczną liczbę nawrotów wady (17, 18).

Dalej, uzasadnienie wyboru retainera okalającego na łuku górnym opierało się na jego zdolności do utrzymania korekcji w wymiarze poprzecznym uzyskanej poprzez ekspansję. Jednakże na łuku dolnym zastosowano połączenie retainera stałego od kła do kła z retainerem okalającym, aby utrzymać ustawienie zębów siecznych i zapobiec utracie przestrzeni po ekstrakcji pierwszych zębów trzonowych (19, 20).

Wniosek

Ciężkie przypadki szkieletowych wad zgryzu kl. III mogą czasami nie być możliwe do skorygowania samym leczeniem ortodontycznym, szczególnie u dorosłych pacjentów, ponieważ kamuflaż ortodontyczny może dawać wyniki gorsze od optymalnych, a co za tym idzie – niewystarczające zadowolenie pacjenta. Chirurgia ortognatyczna wydaje się jedyną niezawodną i opartą na dowodach metodą pozwalającą na osiągnięcie stabilnych wyników estetycznych. Jednak podczas planowania leczenia w pierwszej kolejności należy brać pod uwagę zastosowanie konserwatywnych rozwiązań ortodontycznych w celu złagodzenia ...