Łączniki indywidualne w przypadku odbudowy pojedynczego braku zębowego – omówienie możliwych rozwiązań w zależności od warunków protetycznych

W artykule omówiono zaprojektowanie trzech rozwiązań implantoprotetycznych: łącznika cyrkonowego na bazie tytanowej, łącznika indywidualnego tytanowego oraz korony przykręcanej z chromokobaltu typu crown abutment.

TITLE: Individual abutments in the case of the reconstruction of a single missing tooth – discussion of possible solutions in response to prosthetic conditions
STRESZCZENIE: W artykule omówiono zaprojektowanie trzech rozwiązań implantoprotetycznych: łącznika cyrkonowego na bazie tytanowej, łącznika indywidualnego tytanowego oraz korony przykręcanej z chromokobaltu typu crown abutment.
SŁOWA KLUCZOWE: łączniki protetyczne, odbudowa pojedynczego braku zębowego
SUMMARY: The article discusses the design of three implant prosthodontic solutions: a zirconium abutment on a titanium base, an individual titanium abutment and a chromo-cobalt crown abutment.
KEYWORDS: prosthodontic abutments, reconstruction of a single missing tooth

Pacjentowi tracącemu ząb w wyniku wypadku lub konieczności ekstrakcji spowodowanej zmianami chorobotwórczymi w zębie lekarz dentysta może zaproponować kilka rozwiązań. Propozycją może być most, lecz w tym przypadku koniecznością jest oszlifowanie dwóch zdrowych zębów sąsiednich do luki zębowej. Kolejnym rozwiązaniem stałym jest most AET, lecz często brak miejsca w zwarciu lub zbyt małe powierzchnie retencyjne dla łapek mostu powodują po czasie jego odcementowanie lub złamanie. Dobrym rozwiązaniem mogą w tym przypadku okazać się implantacja w miejscu luki i wykonanie korony protetycznej. Do wyboru mamy w tym wypadku komponenty standardowe oraz indywidualne. W artykule omówiono zaprojektowanie trzech rozwiązań implantoprotetycznych: łącznika cyrkonowego na bazie tytanowej, łącznika indywidualnego tytanowego oraz korony przykręcanej z chromo-kobaltu typu crown abutment. Jest wiele możliwych rozwiązań protetycznych opartych na implantach w przypadku pojedynczego braku zębowego. Mamy możliwość wykonania pracy cementowanej lub przykręcanej. Lepszym wyborem jest wykonanie pracy przykręcanej ze względu na zmniejszenie ryzyka wystąpienia powikłań tzw. periimplantitis, czyli stanu zapalnego wokół implantu wywołanego bakteriami. Powikłanie to często doprowadza do dezintegracji implantu, co skutkuje jego utratą. Istnieją jednak warunki uniemożliwiające wykonanie pracy przykręcanej. Jeśli otwór na śrubę wypada po stronie przedsionkowej w strefie estetycznej lub jeśli kąt śruby przekracza możliwość zastosowania bazy i śruby dynaŁączniki indywidualne w przypadku odbudowy pojedynczego braku zębowego – omówienie możliwych rozwiązań w zależności od warunków protetycznych micznej, to są to sytuacje determinujące wykonanie pracy cementowanej. W odcinku przednim wielu lekarzy preferuje prace cyrkonowe ze względu na walory estetyczne. W przypadku zaniku dziąsła w strefie przyszyjkowej, jeśli odsłoni się brzeg kołnierza łącznika cyrkonowego, jest to często niezauważalne dla pacjenta w porównaniu z kołnierzem łącznika tytanowego. Łącznik cyrkonowy ma jednak mniejszą wytrzymałość w stosunku do łącznika tytanowego i w przypadku dużej kątowości części koronowej lub bardzo cienkiego kołnierza łącznika może spowodować jego pęknięcie i zniszczenie pracy protetycznej. Planując taką pracę, należy ocenić, czy posiadamy dostateczną ilość dziąsła, aby wykonać dobrej grubości pracę cyrkonową. Preferowana grubość minimalna łącznika cyrkonowego poparta doświadczeniem w wykonywaniu takich prac to 0,5-0,7 mm. Łącznik tytanowy natomiast może okazać się lepszym wyborem, jeśli chcemy przekierować część koronową np. o 30 stopni. Jednakże w przypadku zbyt małej ilości dziąsła może okazać się, że nie jesteśmy w stanie dostatecznie schować poddziąsłowo kołnierza łącznika. W tym wypadku, jeśli warunki pozwalają na wykonanie pracy przykręcanej, najlepszym rozwiązaniem może okazać się łącznik z chromo-kobaltu licowany porcelaną typu crown abutment. W przypadku tej odbudowy mamy możliwość wylicowania pracy jak najbliżej części dziąsłowej z delikatnym uciskiem tkanek miękkich, co poprawi estetykę pracy. Dodatkowo pomijamy etap cementowania korony, nie ogranicza nas długość bazy, na której oparta byłaby korona, więc prace tego typu eliminują ryzyko odcementowania koro ny protetycznej. Prace przykręcane mają duży atut w momencie potrzeby jej odkręcenia do ich naprawy w laboratorium lub oczyszczenia podczas wizyt kontrolnych. Zapraszam do zapoznania się z procedurami projektowania wyżej wymienionych prac przy użyciu oprogramowania Exocad.

Przeczytaj wszystkie artykuły z kategorii PROTETYKA

Projektowanie pracy w oprogramowaniu EXOCAD – łącznik cyrkonowy

Do wykonania łącznika cyrkonowego musimy zastosować bazę tytanową, która będzie swoistym rusztowaniem pod cyrkon – na niej zostanie zacementowana część koronowa łącznika. Aby zaprojektować łącznik, możemy wykonać prace na dwa sposoby – przy użyciu scanbody lub z poziomu bazy tytanowej. W artykule zaprezentuję drugi sposób. Często producenci implantów nie posiadają w swojej ofercie bibliotek implantów gotowych do wgrania w oprogramowanie Exocad, stąd zaprezentowanie tego sposobu może być przydatne w sytuacji braku scanbody. W karcie należy wybrać opcję „On Custom Abutment (manual positioning)” (fot. 1-2). Po zeskanowaniu pracy zaznaczmy granicę preparacji i ustawiamy otwór pod śrubę (fot. 3-4). Oprogramowanie jest na tyle intuicyjne, że naprowadza nas na kolejne etapy przy użyciu wybranego manualnego pozycjonowania otworu pod śrubę. Kolejnym krokiem jest wyznaczenie miejsca na cement (fot. 5). Ważne, żeby część cyrkonowa nie była zbyt luźna, by wyeliminować ryzyko odcementowania się pracy z bazy tytanowej. Aby dokładnie wiedzieć, ile miejsca potrzebujemy na łącznik cyrkonowy i podbudowę, oprogramowanie prosi nas o ustawienie i wymodelowanie poglądowej korony protetycznej (fot. 6, 9). W zależności od preferencji lekarzy głębokość poddziąsłowa kołnierza powinna oscylować od 1 do 1,5 mm, aby z łatwością można było oczyścić łącznik z pozostałości cementu. Następnie ustawiamy tor wprowadzenia dla korony protetycznej (fot. 8). To ważny krok, warto więc przemyśleć odpowiedni tor, aby w przyszłości nie pojawił się problem z włożeniem korony, np. blokowanie założenia korony przez styczne i podcienie. Gotowy łącznik w formacie STL zostaje przesłany na frezarkę, a po synteryzacji w piecu – wklejony na bazę przy użyciu cementu do cyrkonu (fot. 10-12).

Galeria

zobacz więcej