Wykorzystanie laserów w różnych dziedzinach stomatologii

Laserowe opracowanie ubytku następuje poprzez bezdotykową aplikację impulsów energii przechodzących przez światłowody do punktu leczenia. Używane są: lasery o dużej mocy (gazowe – CO₂), jagowo-neodymowe (YAG:Nd), jagowo-erbowe (YAG:Er) czy system Excimer (UV). Działając na tkanki twarde, powodują one powstawanie bariery krystalicznej (zlanie hydroksyapatytów szkliwa i zębiny), wyjaławianie ubytku, usunięcie tkanek próchnicowych i preparację ubytku. Klinicznie laser znajduje zastosowanie w leczeniu próchnicy początkowej, gdzie zmniejsza on podpowierzchniową demineralizację, do opracowywania ubytków próchnicowych oraz profilaktycznie – przez zmianę powierzchniowej struktury szkliwa (4). W badaniu porównującym opracowanie ubytków próchnicowych przy pomocy metody klasycznej przy użyciu wiertarki stomatologicznej oraz laserem YAG:Er CTL-1601 Giza (2) wykazał, że opracowanie metodą laserową jest mniej bolesne dla pacjenta niż metoda konwencjonalna. Opracowanie laserowe jest też mniej stresujące dla pacjenta. Czas potrzebny do opracowania ubytku metodą klasyczną był krótszy (7 min) niż metodą laserową (25 min). Wypełnienia założone do ubytku opracowanego laserem oraz konwencjonalnie miały porównywalnie wysoką, akceptowalną adaptację brzeżną po 6 oraz 12 miesiącach. Przebarwienie brzeżne wykazano w 6,3% ubytków opracowanych tradycyjnie po 6 miesiącach i 9,5% po 12 miesiącach oraz w 19% ubytków leczonych laserem po 19 miesiącach. Warto zaznaczyć, że w wielu przypadkach pacjentów leczonych metodą laserową występowała konieczność użycia wiertarki stomatologicznej (np. do opracowania wypełnienia oraz dopasowania go do zgryzu) (2). Opracowanie laserem YAG:Er dobrze usuwa warstwę mazistą i rozwija powierzchnię zębiny (zwiększa jej powierzchnię adhezyjną), co pozwala lepiej przygotować powierzchnię tkanek do połączenia z samotrawiącym systemem wiążącym (jako alternatywa dla tradycyjnego opracowania i wytrawiania tkanek kwasem ortofosforowym...