Zgryz otwarty – prawdziwe wyzwanie. Ocena sił stosowanych w leczeniu zgryzu otwartego

Mezjoinklinacja korzeni bocznych zębów siecznych

Rycina 32 (s. 11) pokazuje siły działające przy zastosowaniu aparatu fragmentarycznego w celu pionizacji nachylonych mezjalnie korzeni bocznych zębów siecznych w szczęce. Siły erupcyjne generowane przez dystalny ruch korzeni stwarzają doskonałą możliwość zamknięcia zgryzu. Na rycinach 33-35 (s. 11) widoczny jest aparat fragmentaryczny. Leczenie nie wymagało użycia wyciągów elastycznych. Ryciny 36-40 (s. 11-12) pokazują rezultat końcowy oraz stan uzębienia i rysów twarzy dwa lata po zakończeniu terapii.

Nadkorekta ekstruzji kłów

Rycina 41 (s. 12) przedstawia poprawny układ sił działających podczas ekstruzji kła. Występujący jednocześnie moment obrotowy, który nachyla kieł mezjalnie, spowoduje zatrzymanie wyrzynania zębów siecznych. Z tego powodu do zamków zamontowanych na zębach siecznych nie należy wprowadzać łuku, dopóki nie nastąpi nadkorekta esktruzji kłów widoczna na rycinie 42 (s. 12).

Trójkątne wyciągi elastyczne

Patrząc na rycinę 43 (s. 12), nie mamy wątpliwości, iż leczenie pacjentki z tego typu wadą stanowi dla lekarza wyzwanie. Młoda pacjentka odwiedziła kilku ortodontów, którzy ze względu na zdiagnozowaną u niej asymetryczną klasę III, mocno nachyloną płaszczyznę zgryzu oraz współistniejące przemieszczenie linii środka, zalecali poddanie się zabiegowi chirurgicznemu. Ryciny 44 i 45 (s. 13) pokazują to samo zdjęcie, z tą różnicą, iż na zdjęciu po lewej naniesiono komputerowo kształt trójkąta na założone wyciągi elastyczne, aby uwydatnić ich przebieg. Gdy przyjrzymy się bliżej zdjęciu po prawej, zauważymy charakterystyczny trójkątny kształt wyciągów. Na rycinach 46-48 (s. 13) pokazano ...