Ocena wpływu ogólnego stanu zdrowia oraz czynników miejscowych na występowanie liszaja płaskiego

Liszaj płaski może współwystępować z innymi chorobami ogólnymi, takimi jak cukrzyca i nadciśnienie tętnicze, co w roku 1963 opisał Grinspan, a potwierdzili w badaniach Grupper i Avril. Triadę objawów: nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, liszaja płaskiego nazywa się zespołem Grinspana. Istnieją jednak liczne prace podważające bezpośrednie powiązanie cukrzycy i nadciśnienia z liszajem płaskim. Wskazują one na polekową etiologię liszaja płaskiego w zespole Grinspana w następstwie przyjmowania leków przeciwcukrzycowych i leków na nadciśnienie. W takim przypadku wykwity w jamie ustnej określa się jako zmiany lichenoidalne. Aby zmniejszyć dolegliwości w jamie ustnej w przebiegu zespołu Grinspana, należy rozważyć zmianę dotychczasowego leczenia cukrzycy i nadciśnienia (12).

Głównym wykwitem w liszaju płaskim jest grudka o lśniącej, szaroczerwonej lub niebieskawej powierzchni. Grudki często układają się w charakterystyczny obraz siateczki Wickhama o zarysach drzewa. Często po ustąpieniu grudek pozostają przebarwienia i zaniki. W 50% przypadków zmianom skórnym towarzyszą zmiany na błonie śluzowej, natomiast 20% przypadków to zmiany ograniczające się wyłącznie do błony śluzowej jamy ustnej, mówi się wówczas o ustnej postaci liszaja płaskiego (OLP) (1). Zmiany na błonie śluzowej są zazwyczaj liczne, symetryczne i obustronne. Najczęściej umiejscawiają się na błonie śluzowej policzków, bocznej powierzchni języka oraz na dziąsłach. Często zmiany nie dają objawów i są wykrywane przypadkowo podczas badania klinicznego. Zdarza się jednak, że pacjent odczuwa obrzęk lub chropowatość błony śluzowej. Bardziej zaawansowanym zmianom może towarzyszyć pieczenie lub ból nasilany przez ostre, gorące lub słone potrawy, a także przez miejscowe, chemiczne lub mechaniczne czynniki drażniące (14). Innym charakterystycznym objawem, który występuje w 80% przypadków liszaja płaskiego, jest złuszczające zapalenie dziąseł. ...