Rozbieżność między relacją centralną a maksymalnym zaguzkowaniem – deprogramowanie w leczeniu ortodontycznym

Minimalny wymiar pionowy dyskluzji zębów bocznych (RC)

RC definiuje się jako stabilny i powtarzalny stan układu ruchu narządu żucia, gdy kłykcie w dole stawowym są w swojej najwyższej pozycji – sytuacja idealna u pacjentów bez patologii stawowych – oraz z odciążonymi wcześniej połączeniami nerwowo-mięśniowymi. Pozycja ta jest niezależna od położenia krążka – tak wynika z najnowszych badań przeprowadzonych na zdrowych pacjentach, u których mimo stwierdzonego klinicznie położenia żuchwy w RC zdiagnozowano przesunięcie krążka do przodu lub wręcz jego wypadnięcie (13).

Istnieją różne sposoby ustalania pozycji żuchwy w relacji centralnej (16-19), we wszystkich ważne są maksymalna dokładność i powtarzalność. Sposoby rejestracji dzielą się na kontaktowe i niekontaktowe.

Rejestracje kontaktowe sprawdzają się, gdy u pacjenta występują zgodności w zakresie RC, ponieważ w przypadkach z niezgodnościami powstaje przesunięcie z RC do MZZ i rejestracja jest zafałszowana. Ponadto rejestracje kontaktowe wymagają dobrze wyszkolonego personelu i pacjenta o rozluźnionych mięśniach. Rejestracje kontaktowe mogą być następujące:

• Rejestracja wg Lauritzena, której dokonuje się, przytrzymując żuchwę pacjenta z przodu kciukiem i palcem wskazującym w pozycji, w której żuchwa obraca się bez przesunięcia kłykci, i wykorzystując przy tym dwie płytki rejestracyjne z wosku (prawą i lewą). Zwykle rejestruje się w taki sposób ułożenie kłykci w ich końcowej pozycji regresywnej zamiast RC.

• Rejestracja wg Petera Dawsona (20), której dokonuje się,

przytrzymując oburącz żuchwę pacjenta z tyłu: palcami – dolny brzeg trzon...