Wybrane czynniki wpływające na trwałość i prawidłowe funkcjonowanie rozbudowanych wypełnień kompozytowych

Wysokińska-Miszczuk i wsp. również podają, że de­strukcyjny wpływ na przyzębie mają schodzące dodzią­słowo i nawisające wypełnienia stałe, które sprzyjają adhezji płytki bakteryjnej, powodując pogłębianie się kieszonek dziąsłowych (6). Schatzle i wsp. przez okres 26 lat badali stopień zapalenia dziąseł oraz poziom przy­czepu nabłonkowego po założeniu wypełnień sięga­jących więcej niż 1 mm od brzegu dziąsłowego, po­równując z odbudowami naddziąsłowymi. Okazało się, że po 1-3 latach od założenia wypełnienia poddziąsło­wego następuje znacząca utrata przyczepu. Stopień zapalenia dziąseł również był dużo większy dla pod­dziąsłowych niż naddziąsłowych przypadków aplikacji. Badanie to poprzez wieloletnie obserwacje udowodniło zależność między umieszczeniem poddziąsłowo brzegu odbudowy a utratą przyczepu nabłonkowego oraz po­kazało, jak ważny jest prawidłowo ukształtowany brzeg wypełnienia dla zdrowia przyzębia brzeżnego (7).

Istotny wpływ na rozwój stanów zapalnych przyzębia i miazgi oraz występowanie próchnicy wtórnej ma rów­nież kumulacja płytki bakteryjnej na powierzchni wy­pełnienia. Badania Auschill i wsp. wykazały, że bakterie charakteryzują się mniejszą adherencją do materiałów kompozytowych niż do innych materiałów, natomiast ich żywotność jest większa i wynosiła od 4% do 21% (8). Płytka bakteryjna utrzymuje się na różnych materiałach, a czynnikami modyfikującymi retencję są higiena pacjen­ta oraz dobre wypolerowanie danej odbudowy. Bardzo dobrze wypolerowana porcelana może akumulować mniej płytki niż szkliwo. Należy zaznaczyć, iż w przypadku materiałów kompozytowych trudniej jest je wypolero­wać, szczególnie na powierzchniach stycznych, co sprzy­ja retencji bakterii. Po 5-6-letnich obserwacjach okazało się, że źle wypolerowane licówki kompozytowe mogą mieć negatywny wpływ na przyzębie brzeżne w okoli­cy aplikacji, co spowodowane jest akumulacją płytki na­zębnej, a konsekwencją tego ...