Metoda pośrednia klejenia standardowych językowych zamków ortodontycznych – opis przypadku

Dyskusja

Leczenie ortodontyczne przeprowadzone za pomocą techniki lingwalnej wymaga szczególnej dokładności. Zróżnicowany kształt powierzchni i niska wysokość korony zębów od strony językowej, a ponadto utrudniony dostęp operatora powodują, iż idealne ustawienie zamków jest dość skomplikowane [17]. Precyzja klejenia zamków językowych jest z kolei niezmiernie ważna z biomechanicznego punktu widzenia, bowiem błędy klejenia ujawniają się w tej technice dużo wyraźniej niż w technice przedsionkowej. W szczególności dotyczy to ekspresji torku czy też kontroli rotacji [18]. Mimo że w literaturze zdania na ten temat są podzielone, doświadczenia kliniczne, zarówno opisywane w piśmiennictwie, jak i własne, potwierdzają wyższość metody pośredniej klejenia zamków językowych nad bezpośrednią [3-6, 9, 17, 18]. Z tego względu wybór metody pośredniej klejenia zamków ortodontycznych w opisywanym przez nas przypadku był oczywisty.

Podjęcie decyzji odnośnie do wyboru typu szyny transferowej jest uzależnione przede wszystkim od rodzaju kleju zastosowanego w trakcie zabiegu. W opisywanej przez nas metodzie z powodzeniem wykorzystano kompozytowy światłoutwardzalny system TransbondTM XT. Jest to materiał łatwo dostępny i powszechnie stosowany w gabinetach ortodontycznych do klejenia aparatów metodą bezpośrednią, a może być z powodzeniem stosowany jako materiał do klejenia pośredniego, czego dowiedli Flores i wsp. [19]. Badali oni siłę wiązania omawianego materiału między zamkiem i szkliwem w metodzie pośredniej i bezpośredniej, uzyskując różnice nieistotne statystycznie. Wartości siły wiązania materiału były wprawdzie nieznacznie niższe po poddaniu próbek cyklom termicznym, ale pozostały satysfakcjonujące z klinicznego punktu widzenia. Mimo że badania in vitro przeprowadzone przez innych auto...