Nadliczbowe zęby środkowe – mesiodens. Obserwacje własne

Z wywiadu uzyskanego od rodziców i opiekunów wynika, że powodem zgłoszenia dzieci do leczenia chirurgicznego w większości przypadków był brak zębów stałych w jamie ustnej lub przetrwałe zęby mleczne. Najczęstszą przyczyną były zaburzenia wyrzynania siekaczy przyśrodkowych górnych polegające na ich braku w stosunku do wieku rozwojowego, które stwierdzono u 54 (65,5% dzieci), w 19 przypadkach związane to było z przetrwałym zębem mlecznym. W 17 przypadkach, co stanowiło 20% operowanych dzieci, przyczyną zgłoszenia do leczenia był brak centralnego i bocznego siekacza górnego, a w tym dodatkowo u 9 dzieci były obecne przetrwałe siekacze mleczne. Braki obu siekaczy górnych stałych zgłosiło 12 (14,5%) pacjentów. Rozkład zatrzymanych zębów stałych ilustruje tab. 2.

Z uwagi na młody wiek pacjentów i stres okołooperacyjny zabiegi wykonywano w znieczuleniu ogólnym.

W przypadku zatrzymanych mesiodensów istota zabiegu polegała na wytworzeniu płata śluzówkowo-okostnowego, śródoperacyjnej ocenie położenia zębów zatrzymanych i usunięciu zębów. Zęby mesiodensy wyrżnięte usuwano w typowy sposób z użyciem kleszczy, dźwigni lub luksatora. Okres pooperacyjny u wszystkich dzieci był niepowikłany. Problem stanowiły te przypadki, w których obecność zatrzymanych mesiodensów była przyczyną niewyrżnięcia stałych górnych siekaczy. Często trudno ocenić, k...