Nadwrażliwość zębiny – dolegliwość, którą można skutecznie leczyć

Częstość występowania

Trudno ocenić, jaki odsetek populacji osób dorosłych mierzy się z omawianym problemem. Różne źródła przedstawiają odmienne dane, w dodatku o znacznej rozpiętości. Wg niektórych jest to 8-30%, wg innych – 3,8-74% (4-5). Wyniki badań przeprowadzonych w skali światowej szacują występowanie nadwrażliwości w populacji na 36% (2). Wyjaśnieniem powyższych rozbieżności może być brak standaryzacji metod diagnostycznych.

Nadwrażliwość odnotowuje się głównie w 3.-4. dekadzie życia, szczególnie u osób z ubytkami niepróchnicowego pochodzenia i chorobami przyzębia, częściej u kobiet niż u mężczyzn (2-5). Schorzenie to jest najczęściej diagnozowane w kłach i zębach przedtrzonowych, w 90% na powierzchniach przedsionkowych w rejonie przyszyjkowym (2, 4).

Diagnostyka

Nie wynaleziono jeszcze metody badania pozwalającej na obiektywne i jednoznaczne rozpoznanie nadwrażliwości. Stawianie diagnozy opiera się na zebraniu dokładnego wywiadu oraz na badaniu klinicznym i różnicowaniu z innymi stanami patologicznymi dającymi podobne objawy. W pierwszej kolejności należy starać się uzyskać od pacjenta informacje wskazujące na rodzaj dolegliwości, stopień ich nasilenia oraz okres ich trwania. W różnicowaniu przydatne będą m.in. badanie żywotności miazgi, test opukowy i wykonanie zdjęć RTG (4).

Przy podejrzeniu nadwrażliwości należy przeprowadzić badanie polegające na zastosowaniu wybranego bodźca w określonym czasie, a następnie na ocenie stopnia nasilenia bólu przez pacjenta. Często używana w tym celu jest skala VAS (ang. Visual Analogue Scale) – skala wzrokowo-analogowa. Przypomina linijkę, na której pacjent wskazuje nasilenie do...