Nagłe zatrzymanie krążenia

Poszkodowanego, który nie oddycha prawidłowo, należy ułożyć na płaskiej, twardej powierzchni na plecach. Jeśli fotel dentystyczny jest stosunkowo sztywny i zapewni odpowiedniej jakości uciśnięcia klatki piersiowej, pacjenta można pozostawić w fotelu. W innym przypadku preferuje się ułożenie poszkodowanego na podłodze.

W realiach gabinetu stomatologicznego resuscytacja może być prowadzona w sposób nieco bardziej zaawansowany, w zależności od sprzętu, w jaki gabinet został wyposażony. Standardem postępowania powinno być stosowanie rurki ustno-gardłowej i worka samorozprężalnego z maską twarzową. Alternatywnie, do wentylacji można zastosować maseczkę kieszonkową z zastawką bezzwrotną. Jeżeli gabinet ma dostęp do źródła tlenu, należy wykorzystać przepływ 15 l/min, tak aby wzbogacić mieszaninę oddechową w możliwie najwyższe jego stężenie. Jeśli w pobliżu znajduje się defibrylator, świadkowie zdarzenia powinni jak najszybciej dostarczyć go na miejsce i użyć zgodnie z instrukcją głosową i wizualną.

Resuscytację rozpoczynamy od 30 uciśnięć klatki piersiowej. Na środku odsłoniętej klatki piersiowej układamy nadgarstek jednej ręki. Dłoń drugiej ręki układamy powyżej i splatamy palce. Ważne aby uciskać jedynie dolną połowę mostka, unikając uciskania żeber i nadbrzusza. Pochylamy się nad poszkodowanym w taki sposób, aby nasze ramiona były skierowane pod kątem prostym do klatki piersiowej. Mostek uciskamy na głębokość minimum 5 cm, nie przekraczając 6 cm. Częstotliwość uciśnięć winna wynieść minimum 100/min, ale nie więcej niż 120/min. Po wykonaniu 30 uciśnięć wykonujemy 2 oddechy ratownicze. Po wcześniejszym udrożnieniu dróg oddechowych zatykamy skrzydełka nosa, obejmujemy szczelnie swoimi ustami usta poszkodowanego i wykonujemy wdech. Powinien on trwać około 1 s i spowodować widoczne uniesienie klatki piersiowej. Jeśli korzystamy z maski twarz...