Niechirurgiczna interwencja ortodontyczna z wykorzystaniem techniki łuku prostego ze wspomaganiem miniśrubami w przypadku poważnej wady klasy II z towarzyszącym zgryzem krzyżowym tylnym

Zabieg ortognatyczny pacjenci akceptują z trudem, a przyczyny tego są liczne, takie jak: wysokie koszty, lęk przed znieczuleniem ogólnym, ryzyko zakażenia, ryzyko samego inwazyjnego zabiegu [13, 14]. Opisana tu pacjentka nie zgodziła się na leczenie operacyjne ze wszystkich wyżej wymienionych powodów, toteż możliwą opcją leczenia był jedynie kamuflaż ortodontyczny.

W tym przypadku wykonano poszerzenie górnego łuku zębowego za pomocą aparatu typu quad helix, aby uzyskać więcej przestrzeni i zamknąć szeroki korytarz policzkowy widoczny podczas uśmiechu. Wybór tego rodzaju aparatu wynikał z jego wpływu na zmniejszenie kąta płaszczyzny żuchwy u pacjentów z nadmierną rozbieżnością tego kąta [15].

Usunięto oba pierwsze przedtrzonowce górne, by umożliwić uzyskanie retrakcji wychylonych siekaczy górnych i zmniejszenie nagryzu pionowego z jednoczesnym przywróceniem zwarcia warg. Proces ten wymagał użycia miniśrub i zamkniętych sprężyn niklowo-tytanowych, z przyłożeniem po każdej stronie siły 150 g, wg zaleceń Upadhyaya i wsp. [16]. Łańcuszek aplikujący siłę zamocowano do ramienia o długości 5 mm, usytuowanego mezjalnie w stosunku do kła, w celu przyłożenia siły bezpośrednio w punkcie centralnym oporu i uniknięcia przechylenia [17]. Do kontrolowania torku siekaczy podczas retrakcji zastosowano sztywny drut ze stali nierdzewnej (0,018 x 0,022”).

Dokonano też przesunięcia do przodu drugiego prawego trzonowca dolnego w celu zamknięcia luki po usuniętym pierwszym prawym trzonowcu dolnym i umożliwienia wyrznięcia się trzeciego trzonowca we właściwym miejscu. Zaletą przesunięcia zęba trzonowego w porównaniu z mostem jest zachowanie struktury zęba, a w porównaniu z implantem zębowym – mniejszy koszt. Ponadto metoda ta zmniejsza ryzyko zatrzymania trzeciego zęba trzonowego.