Normalność? – to już prehistoria

Powyższy schemat można zastosować także w pracy w gabinecie stomatologicznym – począwszy od skrócenia czasu pracy, wprowadźmy dwie zmiany pracowników (np. sześciogodzinne), pomiędzy którymi następuje krótka przerwa techniczna na konieczną dezynfekcję. Jest to rozwiązanie czasowe w okresie ekstremalnie trudnym, żeby zapewnić ciągłość pracy, jednocześnie minimalizując ewentualną konieczność poddania kwarantannie całego personelu w przypadku narażenia na kontakt z zarażonym koronawirusem SarsCov-2.

Trudne decyzje personalne

– Jeżeli na rynku pracy zastosujemy redukcję personelu, to w pierwszej kolejności pracę stracą osoby młode. Tak było w latach 2008-2009. Nastąpi przyrost młodych osób w strukturze osób bezrobotnych. One z drugiej strony są najbardziej elastyczne, jeśli mowa o funkcjonowaniu w przestrzeni rynku pracy – są najbardziej mobilne przestrzennie i zawodowo. Znajdą ponownie zatrudnienie, pytanie tylko, czy oferty pracy nie wpłyną na konieczność rewolucji ideologicznej ich stosunku do pracy. Niejako czeka ich szok na rynku pracy. Osoby starsze, pokolenie baby boomers – ma wysoki etos pracy. Dla nich ważna jest praca jako wartość autoteliczna. W przypadku młodych osób praca jest ważna, ale ważna jest także tzw. idea of work-life balance – a więc nadchodzi godzina 15:00, wychodzę z organizacji i nic mnie nie interesuje: mam czas dla siebie. Osoby starsze wiekiem nie myślą tymi kategoriami – wyjaśnia dr Rafał Muster. Wyraża on również przekonanie, że stosunkowo łatwo jest zwolnić pracownika. Należy jednak dokładnie zastanowić się, na ile redukcja personelu jest niezbędna. Jeżeli mamy do czynienia z sytuacją kryzysową w organizacji, należy korzystać z dostępnych narzędzi, które zakładają najmniejszą szkodę dla całości przedsiębiorstwa – w tym dla potencjału ludzkiego firmy. W literaturze prawa pracy fu...