Nowoczesna stomatologia rekonstrukcyjna oparta na zasadach adhezji

Chropowatość powierzchni/rozwinięcie powierzchni łączonej

Chropowatość łączonych powierzchni można uzyskać poprzez zastosowanie metod mechanicznych lub chemicznych. Do metody mechanicznej zalicza się odpowiednie opracowanie powierzchni szkliwa. Ma ono prostopadły przebieg do długiej osi pryzmatów w celu rozwinięcia powierzchni i tym samym zwiększenia potencjału adhezyjnego tej tkanki. Inną metodą stosowaną w celu zwiększania chropowatości powierzchni szkliwa jest jego piaskowanie z zastosowaniem piaskarek abrazyjnych. Wymaga to bezwzględnej izolacji pola zabiegowego z zastosowaniem koferdamu oraz oczyszczonego proszku tlenku glinu. Piaskowanie to również metoda zwiększająca chropowatość powierzchni materiału, z którego wykonana jest rekonstrukcja: kompozytu oraz metalu. Zastosowanie piaskowania zębiny przy użyciu dwuwęglanu sodu stosowanego w profesjonalnych zabiegach higienicznych nie jest rekomendowane i prowadzi do osłabienia potencjału adhezyjnego zębiny.

Odmiennego protokołu klinicznego wymaga przygotowanie rekonstrukcji wykonanej z tlenku cyrkonu. Piaskowanie tlenku cyrkonu nie jest zalecane ze względu na jego stopień krystalizacji. Ceramika ta ma fazę tetragonalną, którą można przekształcić w fazę monogonalną. Zjawisko to występuje podczas oddziaływania sił na cyrkon i odpowiada za wytrzymałość tego materiału. Podczas powstawania tak zwanego krytycznego obciążenia, w wyniku którego powstaje pęknięcie w strukturze cyrkonu, występuje opisywany efekt poduszki powietrznej. Kryształy zwiększają swoją objętość, zamykając powstałą szczelinę złamania. Z tego powodu zalecana jest ostrożność przy piaskowaniu tego materiału. Wykonanie tej procedury może wyczerpać ten fantastyczny ochronny potencjał. W przypadku tlenku cyrkonu nie jest również zalecane stosowanie kwasu fosforowego w celu przygotowania powierzch...