Ocena czynników mających wpływ na niepowodzenia w odbudowach zębów leczonych endodontycznie – przegląd piśmiennictwa

Kolejną decyzją, z którą mierzy się lekarz, jest wybór rodzaju zastosowanego wkładu. Trudności powodują liczne badania, które nie dają jednoznacznej odpowiedzi, który rodzaj wkładu ma najlepsze właściwości. Uznaje się natomiast, że obecność obręczy o wysokości 1,5-2 mm jest ważniejsza niż wybór materiału, z jakiego wykonany jest wkład. Wkłady metalowe indywidualne, kiedyś powszechnie stosowane, związane są z rozległą preparacją i utratą zębiny korzeniowej. Ich zaletą jest wysoka odporność mechaniczna oraz to, iż ze względu na indywidualne wykonanie dokładnie przylegają do powierzchni korzenia, co wiąże się z cienką warstwą cementu pomiędzy wkładem a powierzchnią zęba. Dużym minusem jest koncentrowanie się naprężeń w okolicy wierzchołkowej korzenia, mających działanie podobne do klina i mogących skutkować pęknięciem korzenia (22). Wskazane są przy rozległej utracie tkanek twardych zęba, np. po usunięciu starego wkładu, gdy zniszczenie tkanek sięga poddziąsłowo, pod warunkiem, że nie doszło do utraty tkanek poniżej brzegu kostnego, w zębach stanowiących filary protetyczne pod mosty czy protezy lub w przypadku zębów o zmienionym przebiegu długiej osi korzenia. Wkłady standardowe metalowe są wykonywane z stali, tytanu, stopów platyny, złota, palladu. Nie są zalecane wkłady gwintowane ze względu na generowane naprężenia w zębinie. Większość wkładów z tytanów dostępnych na rynku cieniuje na zdjęciu RTG, podobnie jak gutaperka i sealer, są także bardziej podatne na złamania od wkładów stalowych (23).

Przeczytaj inne artykuły z kategorii ENDODONCJA.

Wkłady z włókna szklanego cechują się modułem elastyczności zbliżonym do zębiny, rozkład naprężeń jest zbliżony do rozkładu naprężeń w naturalnym zębie. Są wrażliwe na ...