Ocena roli płytki bakteryjnej jako pierwotnej przyczyny periimplantitis na podstawie obserwacji klinicznej po 40 latach od zakończenia rehabilitacji implantoprotetycznej

Opis przypadku

W 1977 r. prof. Ugo Pasqualini przeprowadził rehabilitację implantoprotetyczną z wykorzystaniem wszczepów oraz zębów naturalnych u pacjentki w wieku 48 lat, rasy kaukaskiej. Wykonano obustronną implantację 2 wszczepów podokostnowych w okolicach guza szczęki oraz 4 śrub Tramonte w obustronnych brakach skrzydłowych w żuchwie. Ostateczne uzupełnienia protetyczne typu full arch ze stopu złota licowanego porcelaną wykonano w równowadze okluzyjnej, zgodnie z cechami zrównoważonej okluzji statycznej i dynamicznej, opisanej przez prof. Pasqualiniego. Po zacementowaniu pracy pacjentka nie pojawiła się już w gabinecie, pomimo licznych próśb.

Niespodziewanie w 2017 r. zgłosiła się na wizytę (ryc. 2). Powodem była ruchomość górnej implantoprotezy. Rutynowo wykonane badanie radiologiczne uwidoczniło pęknięcie konstrukcji metalowej (ryc. 3). Obiektywne badanie wykonane po 40 latach ujawniło: całkowity brak higieny jamy ustnej, pokaźne złogi zwapniałej płytki nazębnej (ryc. 4-7), zaawansowaną próchnicę zębów filarowych w szczęce oraz pęknięcie implantoprotezy po lewej stronie.

Kup prenumeratę czasopisma "TPS - Twój Przegląd Stomatologiczny" na dlaspecjalistow.pl.

Bezpośrednią przyczyną pęknięcia konstrukcji metalowej górnej implantoprotezy była całkowita utrata podparcia resztkowego uzębienia w szczęce spowodowana próchnicą. Zarówno w dolnym, jak i górnym łuku zębowym 40-letnia obecność dużej ilości płytki oraz kamienia nazębnego doprowadziła do utraty zębów, nie szkodząc jednak okołowszczepowej tkance kostnej oraz błonie śluzowej.</...