Odbudowa klasy II OD w zębie przedtrzonowym – opis przypadku

Opis przypadku

Pacjent zgłosił się do gabinetu w celu rutynowej kontroli stanu jamy ustnej. W badaniu klinicznym stwierdzono próchnicę pierwotną zlokalizowaną na powierzchni dystalnej pierwszego zęba przedtrzonowego po stronie prawej (fot. 1). Pacjent nie zgłaszał dolegliwości bólowych samoistnych i prowokowanych ze strony zęba 14. W badaniu żywotności ząb reagował prawidłowo. Wywiad ogólny bez znaczenia. Pacjent został poinformowany o możliwych metodach leczenia i ich kosztach. Po uzyskaniu zgody pacjenta przystąpiono do leczenia.

Leczenie rozpoczęto od dokładnego oczyszczenia zębów 13, 14 i 15 ze złogów za pomocą bezfluorowej pasty profilaktycznej CleanPolish (Kerr Hawe) oraz szczoteczki Occlubrush (Kerr Hawe). Po wykonaniu znieczulenia nasiękowego Ubistesin (3M ESPE) dobrano kolor materiału, który zastosowano w późniejszym etapie. Ząb opracowano wiertłami diamentowymi: kulka (rozmiar 012, nasyp regular) (Komet) oraz płomyk (rozmiar 012, nasyp fine) (Komet) osadzonymi na końcówce przyspieszającej, a następnie wiertłami różyczkowymi z węglika spiekanego (rozmiar 012) (Komet) osadzonymi na kątnicy 1:1. Ostatnim etapem tej fazy pracy było opracowanie powierzchni stycznej paskiem Sof-Lex™ (3M ESPE). Brzegi ubytku w obrębie szkliwa zukośniono, aby zapewnić optymalne przyleganie materiału kompozytowego do tkanek zęba. Po oczyszczeniu ścian ubytku skontrolowano poprawność opracowania ubytku pod kątem usunięcia próchnicy oraz przygotowania ubytku do wypełnienia adhezyjnego. Do pracy wykorzystano mikroskop optyczny, aby zapewnić jak największą oszczędność preparacji tkanek oraz dokładność wykonania odbudowy.

W celu odizolowania ubytku koferdamem wykonano 6 otworów w gumie do koferdamu, uwidaczniając sąsiednie zęby. Takie postępowanie ułatwia anatomiczną odbudowę tkanek twardych...