Odbudowa utraconej okluzji z zastosowaniem techniki adhezyjnej – opis przypadku klinicznego

W przypadku obniżenia okluzyjnego wymiaru pionowego konieczna jest rekonstrukcja zniszczonych zębów. Oczywiście wykonywane są modele diagnostyczne i nawoskowanie, które uwzględniają regułę dotyczącą stosunku długości i szerokości zęba (1:0,8). Rekonstrukcja zniszczonych koron zębów zwiększa zatem wymiar pionowego zwarcia o taką wartość, jaka jest potrzebna do odtworzenia utraconych tkanek zęba. Opisywany poniżej przypadek kliniczny prowadzony był zgodnie z tą zasadą. Zdecydowano również o zastosowaniu materiału kompozytowego zgodnie z ideą addycyjnej rekonstrukcji twardych tkanek zębów.

Kazuistyka

Do gabinetu autora zgłosiła się pacjentka niezadowolona z estetyki własnego uśmiechu. Przeprowadzono rutynowe badanie podmiotowe i przedmiotowe oraz poddano analizie wykonane zdjęcie pantomograficzne (fot. 1-4). W wywiadzie pacjentka podała wieloletnie problemy związane z niepowodzeniem leczenia startych zębów oraz upodobaniem do kwaśniej diety. Badanie kliniczne potwierdziło skargi pacjentki. Ponadto ujawniło rozległe zniszczenie koron wielu zębów oraz utratę stref podparcia w odcinku bocznym, co dodatkowo przyśpieszało procesy destrukcyjne i obniżenia okluzyjnego wymiaru pionowego (OVD). Stan kliniczny udokumentowany w trakcie pierwszej wizyty utrzymywał się od lat, lecz ostatnio zaczął sprawiać pacjentce coraz większe problemy. Dodatkowo podczas badania zaobserwowano zwiększone napięcie mięśni twarzy, barków oraz obecność, szczególnie w lewym mięśniu żwacza oraz lewym skroniowym, bolesnych punktów spustowych. W celu zaplanowania leczenia pobrano wyciski masą alginatową wraz z rejestratem zwarciowym i wykonano modele diagnostyczne. Problemy zwarciowe dostrzegane przez pacjentkę były związ...