Odmowa leczenia i oświadczenia pro futuro

Problem, u źródeł którego leżą względy wyznaniowe członków „Strażnicy”, Towarzystwa Biblijnego i Traktatowego, Związku Świadków Jehowy, jest dostrzegany w literaturze medycznej i prawniczej, a także w praktyce lekarskiej. Powszechnie przyjmuje się, że oświadczenie świadka Jehowy, będącego osobą pełnoletnią i zdolną w pełni do czynności prawnych, musi być respektowane przez lekarzy. Dodatkowo lekarze powinni być przygotowani na stosowanie alternatywnych metod leczenia, ponieważ świadkowie Jehowy w istocie nie wyrażają zgody na wykonanie zabiegu transfuzji krwi, ale godzą się na stosowanie odpowiednich substytutów, środków niekrwiopochodnych, które zwiększają ilość osocza, tamują krwawienie i pobudzają produkcję czerwonych krwinek. Mało tego – to lekarz powinien dokonywać interpretacji oświadczenia złożonego przez pacjenta, co nie znaczy, że nie może w tym względzie skorzystać z pomocy administracyjnej i stosownie do jego woli podjąć czynności medyczne, ewentualnie powstrzymać się od ich wykonania.

Związek czasowy pomiędzy złożeniem oświadczenia pro futuro a wykonaniem czynności medycznej

Brak ustawowej regulacji odnoszącej się do oświadczeń pro futuro powoduje, że z praktycznego punktu widzenia funkcjonowanie tej instytucji jest nie tylko utrudnione, ale i obarczone ryzykiem. Moim zdaniem można przyjąć, że okres pomiędzy złożeniem oświadczenia pro futuro a wykonaniem czynności medycznej nie może stanowić kryterium przesądzającym o ważności lub nie takiego oświadczenia. Wspomniano wcześniej, że ciężar oceny ważności oświadczenia spoczywa na lekarzu. O ile lekarz będzie uświadomiony co do istnienia jednego z oświadczeń, to sprawa wydaje się oczywista – musi je uwzględnić. Problem może się pojawić wówczas, kiedy pacjent zmieniał swoją wolę w zakresie czynności medycznych, którym chciałby się poddać l...