Kiedy lekarz dentysta może odmówić leczenia?

Pacjentka na jednej z wizyt poprosiła o wykonanie licówki kompozytowej na zębie 11, przeleczonym uprzednio endodontycznie w innym gabinecie, odbudowanym na ćwieku koronowo-korzeniowym standardowym. Powierzchnia zastosowanego tam kompozytu uległa przebarwieniu z powodu nałogu nikotynowego. Pacjentkę poinformowano, że w przypadku dalszego palenia tytoniu również powierzchnia nowego materiału ulegnie z czasem przebarwieniu. Zaproponowano okoronowanie protetyczne d. 11. Pacjentka zdecydowała się jednak na licowanie korony kompozytem. Podczas wykonywania prac w obrębie siekaczy centralnych specjalnym życzeniem pacjentki było wykonanie falistego przebiegu brzegów siecznych, gdyż, jak twierdziła, taki właśnie kształt miały kiedyś jej własne korony zębów.

Po kilku dniach pacjentka zgłosiła się do placówki z prośbą o wykonanie takiego samego zabiegu w obrębie korony centralnego górnego siekacza po stronie lewej (ząb również przeleczony endodontycznie w innym gabinecie). Usługę wykonano. Jednak już po jej zakończeniu – na wyraźną prośbę pacjentki – dokonano jeszcze wydłużenia materiałem kompozytowym dystalnego kąta siecznego zęba. Ponieważ ocena właściwej długości tego fragmentu korony zęba przez lekarza nie pokrywała się ze zdaniem pacjentki, poproszono o uprzednie potwierdzenie tego życzenia jej własnoręcznym podpisem w dokumentacji. Fakt takiej prośby ze strony pacjentki poświadczyła swoim podpisem również obecna przy zabiegu asystentka stomatologiczna.

Po kolejnych kilku dniach pacjentka pojawiła się w placówce z wyraźnym żądaniem zaokrąglenia (a więc i lekkiego skrócenia) tego samego dystalnego kąta opisanego wyżej zęba. Na wyraźną prośbę pacjentki – spełniono i to żądanie – wcześniej potwierdzając je złożeniem podpisów w dokumentacji przez samą pacjentkę, lekarza oraz asystę.

...