Odporność na przecieki bakteryjne czterech środków łączących używanych do cementowania koron

Dyskusja

W obecnym badaniu użyto metody in vitro, by przeanalizować penetrację bakterii na marginesach pełnych złotych koron zacementowanych za pomocą ABC, FC2 i EWB. ZPC użyto jako próby kontrolnej, jako że był on używany w stomatologii przez wiele lat jako najchętniej wybierany materiał łączący do cementowania koron wykonanych ze złota oraz uzupełnień typu inlay ze względu na jego dobrze znane właściwości fizykochemiczne (3-5). W literaturze toczy się jednak polemika odnośnie tego, czy testy in vitro oraz in vivo korelują ze sobą, czy też nie i czy rezultaty poprzednich eksperymentów mogą być łączone z zastosowaniem klinicznym (13). W praktyce klinicznej inne czynniki, takie jak: biokompatybilność materiałów, łatwość użycia i specyfika każdego indywidualnego przypadku (np. wysokość szczątkowej struktury zęba, kąt preparacji, umiejscowienie marginesów preparacji), mogą wpływać na decyzję o wyborze cementu (13).

E. faecalis zostały wybrane, ponieważ egzystują w warunkach normalnej ludzkiej flory bakteryjnej jamy ustnej i są często odnajdywane w przypadku mieszanych infekcji z innymi aerobami i fakultatywnymi anaerobami (14). Do oceny zostało wykorzystane podejście jakościowe (obecność lub brak mętności) w okresie 60-dniowym w celu wykrycia obecności bakterii w dolnej komorze. Pomimo że okres badania był podobny do tego, jaki jest często stosowany w badaniach endodontycznych (15, 16), trzeba podkreślić fakt, że 60-dniowy okres jest wciąż dość krótki, zważywszy na dużo wyższe oczekiwania dla żywotności odbudowy protetycznej. Jakkolwiek różne rezultaty mogły być otrzymane przy dłuższym okresie oceny klinicznej, prawdziwe zachowanie się glasjonomerów modyfikowanych żywicą i samoadhezyjnych cementów opartych na żywicy testowanych w tym badaniu wciąż musi zostać ustalone przy zastosowaniu dług...