Trudny przypadek leczenia implantoprotetycznego bezzębnego pacjenta z trzykrotną utratą pierwotnie zintegrowanych implantów – analiza przypadku

Po zakończeniu leczenia implanto-protetycznego niezmiernie ważna jest stała okresowa kontrola zarówno wszczepów śródkostnych, jak i suprastruktury protetycznej. Wszelkie stany zapalne błony śluzowej wokół implantu i pod płytą protezy, zaniki kości podłoża protetycznego powinny być jak najszybciej odpowiednio zaopatrzone. Ważne jest zmotywowanie pacjenta do prawidłowej samokontroli i do regularnych wizyt w gabinecie.

Opis przypadku

Pacjent W.B., lat 65, leczony w praktyce autora, zgłosił się w 2007 roku w celu leczenia protetycznego. Na podstawie przeprowadzonego badania stomatologicznego i badań dodatkowych stwierdzono bezzębie szczęki oraz uzębienie resztkowe w żuchwie, które nie zostało zakwalifikowane jako filary protetyczne ani zęby oporowe. Przeprowadzono sanację jamy ustnej oraz odbudowę protetyczną protezami stałymi górną i dolną wczesną. Po pół roku i zakończonym gojeniu ran poekstrakcyjnych pacjent zgłosił się na wizytę kontrolną. Pacjent bez problemu użytkował protezę całkowitą górną, jednakże proteza dolna nie została przez niego ostatecznie zaakceptowana ze względu na niewystarczającą retencję i stabilizację. Sytuacja nie zmieniła się po wykonaniu podścielenia protezy dolnej wykonanej pierwotnie jako wczesnej. Zaproponowano leczenie implantoprotetyczne polegające na wszczepieniu implantów w kość żuchwy oraz następnie zmodyfikowaniu protezy dolnej poprzez zamontowanie w niej elementów retencyjnych i podparcie protezy na implantach. Po dokładnym zbadaniu pacjenta, przeprowadzeniu badań dodatkowych i zakwalifikowaniu pacjenta do zabiegu przeprowadzono leczenie implantoprotetyczne.

Opis kolejnych wizyt

W żuchwie zaplanowano leczenie implantoprotetyczne z zastosowaniem dwóch implantów jednofazowych typ...