Patologiczne złamania żuchwy i sposoby ich leczenia – przegląd piśmiennictwa i opis dwóch przypadków

Patologiczne złamania żuchwy po chirurgicznym usunięciu trzeciego zęba trzonowego dolnego 

Późne złamanie żuchwy nie jest częstym powikłaniem po odontektomii. Częstość jego występowania mieści się w granicach 0,0046-0,0075%. Powstaje zwykle u pacjentów powyżej 40. roku życia, z pełnym uzębieniem, częściej po lewej stronie, u mężczyzn (17, 18). Dane z piśmiennictwa niejednoznacznie określają rozkład procentowy częstotliwości złamań żuchwy w trakcie i po zabiegu chirurgicznego usunięcia zębów mądrości (19, 20). Najwłaściwszym postępowaniem leczniczym przy tego typu złamaniach jest wykonanie zabiegu osteosyntezy minipłytkowej.

Patologiczne złamania żuchwy w przebiegu choroby nowotworowej

Nowotwory złośliwe przyczyniające się do patologicznych złamań żuchwy można podzielić na guzy pierwotne i wtórne. Jedynie 3,6% nowotworów występujących w żuchwie ma charakter guzów wtórnych (przerzutowych).

Guzy przerzutowe występują najczęściej u pacjentów pomiędzy 40. a 60. rokiem życia. Ich lokalizacja obejmuje głównie okolicę zębów przedtrzonowych i trzonowych, czyli obszar bogaty w krwiotwórczy szpik kostny (21). W 20-34% przypadków diagnoza przerzutów nowotworowych następuje przed rozpoznaniem pierwotnego ogniska nowotworu. Patologiczne złamania żuchwy występują w 6% śródkostnych przerzutów nowotworów złośliwych. Około 70% pacjentów, u których stwierdzono obecność przerzutów śródkostnych nowotworów złośliwych, umiera w ciągu pierwszego roku (22). Złamania patologiczne żuchwy, obecne w przebiegu choroby nowotworowej, wymagają odcinkowych resekcji zmienionych obszarów z marginesem tkanek makroskopowo zdrowych oraz następowych rekonstrukcji z zastosowaniem przeszczepów kostnych wolnych l...