Pierwsze kroki w klinicznej fotografii cyfrowej dla stomatologów Zdjęcia zewnątrzustne. Cz. III

Niekorzystnie prezentują się zimne tonacje zielonego, takie jak np. miętowy, o którym mówi się, że odbiera kolor. W stomatologii często wykorzystuje się tła ciemne: czarne (zapewnia zdjęcia bezcieniowe), granatowe, odcienie niebieskiego oraz jasne: białe, kremowe i błękitne (3). Nie mniej jednak wybór koloru tła jest kwestią indywidualną danego lekarza. Kolejno należy przeanalizować oświetlenie miejsca i określić, czy miejsce wymaga doświetlenia, bądź obecne jest naturalne światło np. z dużego okna. Jeśli w pomieszczeniu jest deficyt światła, można zastosować dodatkowe lampy ze światłem ciągłym, najchętniej z elementem rozpraszającym światło. Czasami potrzebne doświetlenie twarzy zapewni blenda, czyli element, który służy do modyfikacji oświetlenia (fot. 8). Produkuje się je w 3 podstawowych kolorach: białym (doświetlenie neutralne), złotym (doświetlenie o ciepłej barwie) i srebrnym (doświetlenie o zimnej barwie) (2). Najbardziej naturalny efekt osiąga się dzięki zastosowaniu białej blendy.

Praca ze statywem i bez

Kolejnym zagadnieniem do rozwiązania jest fakt, czy zdjęcia będą wykonywane „z ręki”, czy ze statywu. Pierwsza sytuacja wymaga umiejętności ufiksowania aparatu w rękach, co jest wówczas jedynym gwarantem ostrych zdjęć. Druga możliwość natomiast sprawdza się w gabinetach, gdzie stworzono specjalne stanowisko. Praca ze statywem nie należy do kłopotliwych, choć konieczna jest indywidualna regulacja, aby zachować prostopadłość między obiektem a obiektywem. Ze względów praktycznych, przy odrobinie wprawy, szybciej wykonuje się zdjęcia „z ręki” i dlatego ta metoda ma więcej zwolenników wśród praktyków. Warto jednak podkreślić, że statyw umożliwia największą powtarzalność ujęć i eliminuje sytuacje, w których doszło do poruszenia obrazu przez niewłaściwie ufiksowaną rękę.