Postępowanie w przypadku urazów – złamanie korony, korzenia zębów stałych dojrzałych

Złamanie korony zęba w obrębie szkliwa

Może mu towarzyszyć niewielka wrażliwość miazgi na bodźce (termiczne, elektryczne i chemiczne). Małe ubytki szkliwa leczy się przez wygładzenie ostrych krawędzi powierzchni złamania za pomocą drobno­ziarnistych kamieni diamentowych i gumek. W celu osiągnięcia podobieństwa zębów jednoimiennych można nieznacznie zeszlifować ząb jednoimienny. Zeszlifowaną powierzchnię należy zabezpieczyć la­kierem fluorowym. Większe ubytki odbudowuje się kompozytem (5).

Złamanie korony zęba w obrębie szkliwa i zębiny

W trakcie urazu nie doszło do obnażenia miazgi. Jed­nak z powodu większej utraty tkanek zęba wrażliwość zębów jest odpowiednio większa. Obnażone kanaliki zębinowe stanowią drogę przenikania bodźców draż­niących do miazgi, w tym infekcyjnych. Z tego powodu zębina powinna być jak najszybciej zaopatrzona nie­drażniącym opatrunkiem.

Dopuszczalne są 2 metody postępowania, które wykazują podobną skuteczność. Są nimi odbudowa natychmiastowa lub odroczona. Odbudowa natych­miastowa jest stosowana w zębach stałych, w któ­rych utracone tkanki rekonstruuje się z wykorzysta­niem materiałów złożonych. Pomocne jest również zastosowanie ćwieków okołomiazgowych. Przy dużym uszkodzeniu pod wypełnienia kompozytowe należy zastosować podkład z materiału glass-jonomerowego, często z twardniejącym wodorotlenkiem wapnia. W ra­zie obumarcia zęba i konieczności wykonania leczenia kanałowego wypełnienie nie utrudnia uzyskania sto­sownego dostępu do komory zęba (6).

Jeżeli pacjent zgłosił się z fragmentem odłamanej korony, wówczas umieszczamy go w 0,9-proc. roztwo­rze soli fizjologicznej, a następnie doklejamy z wykorzy­staniem systemu łączącego i kompo...