Prof. dr hab. n. med. Jadwiga Jośko-Ochojska: Stres, emocje, empatia… druga strona pracy stomatologa

Wiele czasu w swojej pracy naukowo-badawczej poświęcacie Państwo właśnie kobiecie w ciąży i wpływowi stresu na rozwój dziecka. Czy kobiety ciężarne powinny aktywnie pracować zawodowo, czy jednak nie jest to wskazane, zważywszy na to, że każda praca na swój sposób jest stresująca?

Przede wszystkim należy z naciskiem podkreślić, że stres może być pozytywny (eustres), wtedy motywuje do działania i jest ze wszech miar dobroczynny dla człowieka. Pomimo że w czasie takiego stresu pojawiają się zmiany w wydzielaniu hormonów, neuroprzekaźników itd., to zmiany te są krótkotrwałe i organizm szybko powraca do równowagi. Kobieta ciężarna może więc pracować, pod warunkiem jednak, że jej praca nie jest zbyt uciążliwa, a kontakty interpersonalne panujące w pracy są poprawne. W przeciwnym razie, a także w przypadkach traumatycznych przeżyć matki ciężarnej, silny stres, jaki przeżywa w tym czasie (distres), odbija się bezpośrednio na jej dziecku. Podwyższone stężenia kortyzolu – hormonu stresu w jej krwi – oddziałują na organizm płodu destrukcyjnie. Wpływają negatywnie na mózg dziecka, przyczyniając się do zmian anatomicznych w mózgu i doprowadzając do konkretnych chorób, np. do depresji noworodkowej. W ciąży emocje matki kształtują u płodu synapsy, a wydzielane przez matkę neuroprzekaźniki modyfikują rozwój mózgu dziecka. Stres matki ciężarnej przyczynia się do powstawania u niej objawów lękowych, które są tym bardziej nasilone, im większy stres przeżywa. Depresja matki i jej lęk w czasie ciąży mogą być dziedziczone i powodować zaburzenia depresyjne i lękowe u noworodka. Temat wpływu traumatycznych przeżyć matki w ciąży na stan zdrowia jej dziecka jest bardzo ważny, niemniej wiadomości na ten temat przekraczają znacznie możliwość wypowiedzenia się w tym względzie w krótkim wywiadzie. Osobom zainteresowanym polecam książkę pod moją redakcją wydaną przez Śląski Uniwersytet Medyczny: „L...