Profesor Bogna Pogorzelska-Stronczak: Tworząc historię

A czy ta praca dydaktyczna była tak samo istotna jak ta kliniczna? Czy któryś z tych aspektów swojej pracy lubiła Pani Profesor bardziej?

Oba aspekty były tak samo istotne. Każdy z nich uprawiałam z zaangażowaniem. To nie było tak, że stałam jak mentor nad tym biednym pocącym się studentem, który nie mógł sobie poradzić – pomogłam mu zarówno w gabinecie dziekana, jak i na sali klinicznej czy wykładowej. Lubiłam to.

Studenci i młodzi lekarze dentyści korzystają z Pani wieloletnich doświadczeń zebranych w licznych publikacjach i podręcznikach. Pani wkład w rozwój chirurgii stomatologicznej i szczękowo-twarzowej jest znaczny. Jakie wartości należy przekazywać młodym adeptom stomatologii i medycyny?

Będzie to chyba problem związany z zakresem zabiegów chirurgicznych czy ich rodzajem, które praktycznie można wykonać w warunkach ambulatoryjnych. Kiedyś wydawało się, że jest to niemożliwe, a jednak. Tylko przy odpowiednim przygotowaniu pacjenta czy farmakologicznym, czy informacyjnym, potem odpowiedniej kontroli poopracyjnej, pacjent ma pewność, że zostanie wyleczony i odpowiednio obsłużony. Chyba że badania konsultacyjne wskazują, że kwalifikowałby się do leczenia w warunkach szpitalnych, wtedy zosta- nie on przekazany dalej. W tej chwili chirurgia stomatologiczna stała się specjalnością dostępną praktycznie wszystkim i rozgraniczającą potrzeby leczenia ambulatoryjnego i szpitalnego.

Ważne jest również uświadomienie studentowi, że to nie jest praca dla pieniędzy. Przykrą rzeczą jest widzenie w tych wykonywanych czynnościach przede wszystkim dochodów materialnych. W moim odczuciu wszystko, co wiąże się z leczeniem człowieka, czyli z medycyną, wymaga poświęcenia i powołania. Czy to będzie medycyna o sp...