Rehabilitacja implantoprotetyczna pacjentów bezzębnych – proteza zębowa oparta na implantach (overdenture)

Zaczepy kulkowe

Mają wiele typów, kształtów i rozmiarów. Mogą być sto­sowane niezależnie lub w połączeniu z zespoleniem kładkowym. W systemie metal – tworzywo (Bredent) aktywacja następuje poprzez wymianę wkładki. Wystę­pują one w trzech wersjach: zielone 4N, żółte 6N, czer­wone 8N. W systemie metal – metal aktywacja następuje poprzez rozchylenie klamer patrycy.

Do zalet możemy zaliczyć: łatwe oczyszczanie ich powierzchni, mniejsze ryzyko wystąpienia stomatopa­tii oraz dobrą adaptację pacjenta do protez. Są one ra­zem z połączeniami kładkowymi najczęściej stosowany­mi elementami retencyjnymi. Ich zaletami są również: możliwość stosowania fabrycznych elementów, łatwość regulowania retencji oraz trwałość stabilizacji. Wady to przede wszystkim brzeżna utrata kości, mniejsza od­porność na uszkodzenia mechaniczne oraz konieczność dokładnego, równoległego zamocowania matryc (9). Wykorzystywane zaczepy kulkowe to m.in.: Dalbo, VKS – Bredent oraz Rhein’83.

Zaczepy magnetyczne

Ich niewielkie rozmiary umożliwiają zastosowanie w przypadku małej odległości między brzegami prze­ciwległych wyrostków zębodołowych. Nie są konieczne całkowita równoległość długich osi filarów ani idealne przyleganie matrycy do patrycy. Mogą być stosowane samodzielnie lub w zespoleniach kładkowych. Są zbu­dowane z dwóch elementów. Pierwszym z nich jest me­talowy krążek wykonany ze stopu ferromagnetycznego, najczęściej kobaltowo-palladowego, umieszczony na fi­larze implantologicznym. Drugi natomiast to magnes wykonany fabrycznie ze stopu kobaltowo-samarowego umiejscowiony w siodle protezy.

Ze względu na rodzaj wytwarzanego pola magne­tycznego możemy je podzielić na: