Rehabilitacja protetyczna szczęki – wybór właściwego planu leczenia Rhein’83 w praktyce klinicznej

Na przestudiowanych modelach wykonano wstępne protezy z analizą w wymiarze pionowym. Pacjent był bardzo wyrozumiały i w bardzo krótkim czasie zaakceptował ostateczną wersję ustawienia. Na podstawie wymiarów i ocen protetycznych zdecydowano się na wybór stałej protezy typu Toronto w szczęce dolnej i protezy overdenture na implantach w szczęce górnej.

Szczęka górna

Jednym z pierwszych etapów chirurgicznych jest usunięcie korzeni kłów. Następnie wykonano rebazację protezy tymczasowej.

Pacjent miał wysoki stopień dostosowania do protezy całkowitej, ale jego pragnieniem było rozwiązanie mniej uciążliwe i bardziej ograniczone w wymiarze.

Dwa miesiące po ekstrakcji wprowadzono cztery implanty OSSTEM TSIII o średnicy 3,5 mm (fot. 9). Implanty zostały umieszczone na środku wyrostka. Pozostawiono wolny obszar w rejonie brodawki przysiecznej.

Po trzech miesiącach przystąpiono do ponownego otwarcia platform implantów i próbowano ograniczyć nacięcia. Po 20 dniach i po wkręceniu śrub gojących podjęto odpowiednie działania w obszarze platform w celu zbudowania części protetycznej (fot. 10).

Do budowy belki – połączenia między implantami – wybrano system Elastic Seeger. Jest to belka retencyjna z systemem pasywacji, która łączy bez naprężeń zatrzaski Equator Rhein’83 przykręcone do implantów. Pojedyncze zatrzaski Equator mają gwint wewnętrzny 1,3 mm, który pozwala na budowę konstrukcji przykręcanych.

Podczas wstępnych faz pracy zastosowano pokrycie zatrzasków Equator matrycami w celu stabilnego gojenia tkanek (fot. 11).