Rekonstrukcja oraz podniesienie zgryzu z użyciem koron pełnoceramicznych wykonanych w środowisku cyfrowym – opis przypadku

Wykonano skanowanie z użyciem skanera wewnątrzustnego z rejestracją zgryzu nawykowego w celach dokumentacyjnych. Następnie wykonano pełną dokumentację zdjęciową pacjenta, wewnątrzustną oraz zewnątrzustną, włącznie z sekwencją zdjęć zębowo-twarzowych w celu wykonania cyfrowego modelowania diagnostycznego.

Transfer płaszczyzny zgryzowej wykonano z użyciem łuku twarzowego (SAM III Axioquick), stosując płaszczyznę frankfurcką, jako referencyjną.

Zgryz nawykowy oraz położenia ekscentryczne (protruzyjne, obustronnie laterotruzyjne) zarejestrowano z użyciem szybkowiążącej masy C-silikonowej (Regidur, Bisico). Wstępną deprogramację zgryzu wykonano z użyciem Leaf Gauge na platformie przedniej, uzyskując minimalną dyskluzję w odcinkach skrzydłowych. Kolejno zarejestrowano uzyskaną tzw. relację centralną wcześniej wspomnianym materiałem C-silikonowym.

Zlecono laboratoryjne wykonanie drukowanej szyny nagryzowej typu Michigan na łuk górny w celu deprogramacji oraz adaptacji pacjenta do podwyższonej wysokości zwarcia.

Rejestrację docelowej pozycji terapeutycznej żuchwy (relacja, wysokość) wykonano po 14 dniach użytkowania szyny. Pacjent był poinformowany o konieczności założenia szyny minimum 2 godziny przed wizytą w gabinecie.

Kup prenumeratę czasopisma "TPS - Twój Przegląd Stomatologiczny" na dlaspecjalistow.pl.

Następnym krokiem było wykonanie cyfrowego wax-upu oraz przeniesienie planowanego układu zgryzowego do jamy ustnej (mock-up) (fot. 4).