Ocena długości korzeni zębów w trakcie leczenia ortodontycznego u młodych dorosłych na podstawie zdjęć pantomograficznych

Na ryc. 1 zestawiono różnice w wielkości resorp­cji wierzchołkowej korzeni poszczególnych sekwencji zębowych. Zęby sieczne górne przyśrodkowe uległy resorpcji wierzchołkowej średnio o 0,94 mm, a zęby sieczne górne boczne – o 0,86 mm. Kły uległy resorpcji średnio o 0,86 mm. W odcinkach bocznych resorpcja korzeni nie przekroczyła 0,7 mm. Korzenie zębów trzo­nowych uległy skróceniu o 0,53 mm.

Dyskusja

Z badań przeprowadzonych na podstawie zdjęć pan­tomograficznych udowodniono, że pewien stopień skrócenia wierzchołków korzeni występuje w trakcie każdego leczenia ortodontycznego aparatem stałym. Zhang i wsp. (7) badali wpływ wieku i płci pacjentów na wielkość resorpcji wierzchołkowej korzeni zębów siecznych. Materiał badany stanowiło 44 młodych pacjentów. Autorzy ci wykazali istnienie resorpcji wierz­chołków korzeni zębów u wszystkich pacjentów podda­nych leczeniu ortodontycznemu. W badaniu własnym uzyskano podobne rezultaty skrócenia długości korzeni zębów w łuku górnym i/lub dolnym obciążanych ele­mentami aparatu stałego, czyli poddawanych działaniu sił ortodontycznych co w przytoczonej pracy.

Metodyka badania, polegająca na analizie zdjęć pantomograficznych, zastosowana przez Preoteasa i wsp. (8), posłużyła do opracowania metodyki w pra­cy własnej. Autorzy ci dokonali pomiarów długości ko­rzeni zębów siecznych i kłów w łuku górnym i dolnym. W celu oceny ciężkości resorpcji użyli oni innej klasy­fikacji niż w badaniu własnym, a była to klasyfikacja Shape i wsp. z 1987 roku, przy czym stopień 0 oznaczał brak resorpcji wierzchołkowej, stopień 1 – nieznaczne zaokrąglenia wierzchołków korzeni, stopień 2 – śred­nie skrócenie wierzchołka do ¼ długości korzenia, a stopień 3 – znaczne skrócenie wierzchołka, powyżej ¼ długości korzenia. Klasyfikacja oparta na skali wiel­kości jest m...