Rola materiału Mineral Trioxide Aggregate (MTA) w dzisiejszej stomatologii. Opis preparatu, porównanie z innymi materiałami, zastosowanie. Przegląd piśmiennictwa z ostatnich lat

Preparaty zawierające EDTA nie zaburzają także procesu wiązania i twardnienia MTA [3]. W badaniach wykazano, że porowatość i rozpuszczalność materiału są wprost proporcjonalne do zawartości wody, natomiast mniejsza jej zawartość powoduje trudności w aplikacji MTA, a także pogarsza jakość powstających kryształów [4].

Aplikacja MTA jest dość trudna i aby ułatwić pracę materiałem, producenci proponują wykorzystanie specjalnych bloczków Lee. Bloczek Lee jest narzędziem do kształtowania małych prostokątów z MTA [10]. W sytuacji gdy dostęp do perforacji jest łatwy, MTA może być aplikowany małymi porcjami za pomocą nakładacza, zgłębnika czy rozpychacza ręcznego (spreader) i kondensowany jałową kulką waty, upychadłem kulkowym, upychaczem ręcznym (plugger) lub jałowym, grubym sączkiem papierowym. Nie wprowadzamy go za pomocą igły Lentulo. W trudno dostępnych miejscach zabieg ułatwiają specjalne aplikatory, których zasada działania jest podobna do „pistoletu” do amalgamatu [5]. Pomocne mogą okazać się także system MAP i przenośniki Dovgan [13].

Najbardziej znane preparaty MTA dostępne na rynku to: ProRoot MTA Grey (GMTA, szary MTA) i ProRoot MTA White (WMTA, biały MTA, Dentsply) oraz MTA-Angelus Grey i MTA-Angelus White (Angelus) [3]. W roku 2012 powstał polski produkt w wersji białej pod nazwą MTA+, produkowany przez firmę Cerkamed [7]. Cementy białe wprowadzono z powodów estetycznych. Tlenek żelaza zawarty w szarym MTA powoduje przebarwienie twardych tkanek zęba. W białym MTA tlenek żelaza został zredukowany o ponad 90%, co wpłynęło na zmianę koloru proszku, a w dalszym efekcie – także gotowego materiału [1]. Biały MTA jest częściej stosowany w zębach przednich [3]. Właściwości fizykochemiczne obu preparatów nieznacznie się różnią. WMTA tworzy po związaniu mniejsze kryształy, a GMTA charakteryzuje się większą wytrzymałości...