Specyfika zachowawczego leczenia zębów mlecznych – trudności, techniki postępowania z trudnym pacjentem w wieku rozwojowym i zalecane materiały odtwórcze

Najtrudniejsze przypadki, obejmujące często skomplikowane lub rozległe procedury stomatologiczne u pacjentów bardzo małych i niewspółpracujących autystycznych, upośledzonych w umiarkowanym i znacznym stopniu czy uczulonych na leki miejscowo znieczulające, mogą być zaopatrzone w narkozie, czyli znieczuleniu ogólnym. Polega ono na zniesieniu świadomości poprzez wywołanie snu farmakologicznego, analgezji i zwiotczenia mięśni. Zniesione zostają odruchy obronne pacjenta, dzięki czemu możliwa jest pełna sanacja jamy ustnej. Najbezpieczniejszym miejscem do przeprowadzenia zabiegu w znieczuleniu ogólnym jest szpital pediatryczny. Zabieg może odbywać się w gabinecie stomatologicznym, ale tylko pod kontrolą lekarza anestezjologa i spełnieniu wymogów zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 20.12.2012 r., a poprzedzony musi zostać dokładną kwalifikacją pacjenta z wzięciem pod uwagę wszystkich wskazań i przeciwwskazań (3).

Metody stosowane w leczeniu zachowawczym dzieci

W przypadku próchnicy początkowej możemy zastosować metody nieinwazyjne: lakowanie, powtarzaną kilkukrotnie w odstępach kilkudniowych fluoryzację kontaktową preparetem żelowym lub lakieram, jonoforezę fluorkową czy infiltrację żywicą.

Leczenie ubytków, które przekroczyły granicę szkliwno-zębinową, tak jak w zębach stałych, polega na całkowitym usunięciu zmienionych próchnicowo tkanek i zastąpieniu ich materiałem odtwórczym. Jeżeli brak wspólpracy uniemożliwia nam to działanie, możemy zastosować metodę ART (ręczne usunięcie zębiny próchnicowej i wypełnienie materiałem glassjonomerowym), stopniowe usuwanie zębiny próchnicowej (częściowe opracowanie i opatrunek leczniczy na 6-8 tygodni) i leczenie ultrazachowawcze (1, 3, 4).

Materiały odtw...