Stałe uzupełnienia protetyczne. Jak zachować zdrowie przyzębia?

Biotyp cienki – grubość dziąsła jest mniejsza niż 1,5 mm. Występują delikatne i cienkie brodawki międzyzębowe sięgające w pobliże brzegu siecznego. Odpowiedzią na przewlekłe drażnienie będą ubytektkanek miękkich i powstawanie recesji dziąsła (ryc. 2) (1, 14).

Gruby biotyp – grubość dziąsła większa niż 2 mm. Występują szerokie brodawki międzyzębowe. Uraz będzie powodował zaczerwienienie dziąsła, powstawanie kieszeni patologicznych z wysiękiem ropnym oraz ubytek tkanki kostnej (ryc. 3) (1).

W celu określenia grubości dziąsła możemy się posłużyć (10):

• oceną wizualną – oceniamy budowę dziąsła na podstawie wyglądu i kształtu brodawek; ocena ta nie jest wystarczająca dla jednoznacznego określenia grubości dziąsła oraz przewidzenia efektów leczenia;
• oceną transparencji – sondę periodontologiczną wprowadzamy do szczeliny dziąsłowej i oceniamy przeświecanie – jest widoczna w przypadku cienkiego biotypu dziąsła;
• pomiarem bezpośrednim – przy użyciu igły, zgłębnika lub narzędzia endodontycznego ze stoperem nakłuwamy dziąsło do kontaktu z kością lub zębem i mierzymy – metoda inwazyjna i mało dokładna;
• pomiarem metodą ultrasonograficzną;
• pomiarem metodą radiologiczną – CBCT.

W celu zachowania stabilności brzegu dziąsłowego muszą zostać spełnione określone wymagania:

• idealne dopasowanie uzupełnienia w obszarze brzeżnym, prawidłowy kształt przyszyjkowy, brak nawisów, optymalne krawędzie, zachowana szczelność brzeżna, prawidłowa higiena i kontrola odkładania płytki nazębnej (1, 7, 8);
• odpowiednie kontury i profile wyłaniania na powierzchniach przedsionkowej językowej i stycznych (1, 6, 8, 9); w przypadku występowania ci...