Szerokość biologiczna przyzębia rozpatrywana w aspekcie lokalizacji brzegu stałych uzupełnień protetycznych

Obecnie można przyjąć uśrednione wartości szerokości biologicznej (4), które wynoszą odpowiednio: 1,75 mm dla zębów przednich, 1,97 mm dla zębów przedtrzonowych, 2,08 mm dla zębów trzonowych. W praktyce klinicznej konieczne jest jednak ustalenie indywidualnej szerokości biologicznej przy planowaniu umiejscowienia pobrzeża pracy protetycznej bezpiecznej dla przyzębia. Rekomendowane jest zatem sondowanie kości, wykonywane w znieczuleniu miejscowym za pomocą sondy periodontologicznej, którą wprowadza się poprzez szczelinę dziąsłową, przez przyczep nabłonkowy i łącznotkankowy do brzegu kości. Sondę umieszcza się na powierzchni wargowej w linii pośrodkowej, mierząc odległość od brzegu kości wyrostka zębodołowego do szyjki anatomicznej zęba oraz analogicznie, dokonując pomiaru od strony bliższej i dalszej powierzchni stycznych. Wyniki badania pozwalają na sklasyfikowanie szerokości biologicznej zdrowego przyzębia w trzech klasach. Uwzględniają one szerokość szczeliny dziąsłowej oraz odległość pomiędzy brzegiem dziąsła a brzegiem kości (5):

• normalny poziom brzegu kości (5) – wynik pomiaru szerokości biologicznej przyzębia mierzony na powierzchni policzkowej zęba wynosi 3 mm, na powierzchniach interproksymalnych wartości pomiaru wynoszą od 3 mm do 4,5 mm; taka sytuacja kliniczna występuje u ponad 80% pacjentów i jest uznawana za sytuację stabilną; krawędź korony protetycznej można wprowadzić do 0,5-1 mm poddziąsłowo (6);
• niski poziom brzegu kości (5) – wynik pomiaru szerokości biologicznej przyzębia mierzony na powierzchni policzkowej zęba o wartościach wyższych niż 3 mm, na powierzchniach interproksymalnych pomiary o wyższych wartościach niż 4,5 mm; taka sytuacja kliniczna występuje u około 15% pacjentów; zbyt dowierzchołkowe umiejscowienie brzegu korony może stać się powodem problemów periodontologicznych; w tej sytuacji konieczne jest ustalenie głębokości rowka dziąsłowego; jeśli w...