Szkło-karbomer – cement szklano-jonomerowy nowej generacji

Szkło-karbomer (GCC)

Szkło-karbomer (glass carbomer cement – GCC) jest nowym na rynku materiałem zaliczanym do cementów szklano-polialkenowych, który ma cechować się wyższą bioaktywnością i wytrzymałością w porównaniu do klasycznych GICs. Opatentowany w 2005 r., jest wytwarzany przez holenderski koncern GCP. Nazwa „szkło-karbomer” została przyjęta w literaturze naukowej, co jest niefortunne, jak uważają Sidhu i Nicholson, jako że jest to nazwa handlowa GCP Glass Fill, a materiał ten jest strukturalnie typem szkło-jonomeru, choć zauważają, że zawiera dodatki, które nie znajdują się w składzie innych szkło-jonomerów. Zestala on na drodze klasycznej reakcji kwasowo-zasadowej pomiędzy wodnym roztworem polimerycznego kwasu a zasadowym szkłem uwalniającym jony (23).

Zwyczajowo karbomer (carbomer) w komercyjnej nomenklaturze odnosi się do absorbującego wodę homopolimeru poli(kwasu akrylowego) – (CH₂-CH(COOH))_n-(24).

Szkło fluorokrzemianowe użyte w GCC spiekane w temperaturze powyżej 950°C, hartowane i mielone, zawiera stront, jak również dużą ilość krzemu i małą ilość wapnia. W porównaniu do powszechnie znanych i stosowanych szkło-jonomerów Fuji IX i Ketac Molar ilość krzemu jest wyższa, natomiast podobna w odniesieniu do glinu, fosforu i fluoru. Wielość cząsteczek waha się w granicach 1-20 μm. Proszek szkła, które na etapie wytwarzania było płukane w mocnym kwasie, zawiera w związku z tym cząsteczki o warstwie powierzchniowej istotnie uboższej w wapń; stąd większość jonów wapnia znajduje się wewnątrz cząsteczek szkła. Z uwagi na zastosowanie w etapie wytwarzani...